Swaziland

Yep, de namen van ons reisgezelschap zitten er in! Het heeft 4 dagen geduurd, maar ondertussen hebben we elkaar al een beetje beter keren kennen, en dan plak je sneller een naam bij een gezicht hè...

We moeten natuurlijk nog wel effe, maar.... wat hebben we een leuke groep! Allemaal verschillende mensen, met verschillende achtergronden en verschillende leeftijden, maar met 1 ding gemeen: we houden ven reizen! Van nieuwe culturen ontdekken en van unieke plekken bezoeken!

En dat gaan we ook vandaag weer doen! We reizen naar Swaziland! Dit is een land op zich, (het enige koninkrijk, dus met een monarchie) dat zich binnen Zuid Afrika bevind, en waarvoor we dus de landgrens overgaan.

Onderweg begint het een beetje te regenen. Hopelijk is dit maar van korte duur, want bij “Swaziland” denk ik niet meteen aan een regenachtig landschap! Maar ja, positief denken: we hebben nog 60km te gaan tot bij de grensovergang.

Onderweg leert Jacob ons alvast enkele woordjes Swazi, maar deze zijn onmogelijk te onthouden… Ik probeer ze op te schrijven om in mijn verhaal van vandaag te verwerken, maar uiteindelijk blijkt het zo fonetisch geschreven dat er niets meer van te maken valt!

Wanneer we aankomen bij de grensovergang is deze precies zoals ik had verwacht: Het lijkt een beetje op een oud postkantoor van in de jaren 70, en bij de ingang wordt netjes een rij gevormd. Wanneer ik aan beurt ben zie ik dat er een ernstig kijkende dame aan de andere kant van het glas zit. Ik begroet haar vriendelijk, maar ze bekijkt me amper. Nadat ze mijn paspoort heeft bestudeerd “gooit” ze het terug door de kleine opening onderaan de glazen afscheiding, en ik begeef me richting uitgang. Zo, ik heb nu officieel Zuid Afrika verlaten, en sta nu in “Niemandsland”… Want we moeten nu 200meter lopen tot bij de grens van Swaziland. Het checkpoint bij de grenspost van Swaziland is niet meer dan een hutje, maar enkele minuten later hebben we allemaal een nieuwe stempel in ons paspoort!

We stappen terug in de bus, en rijden Swaziland in. Of eigenlijk moet ik zeggen: “we rijden Mswatini in”. Want sinds vorig jaar (2018) heeft Swaziland een naamsverandering ondergaan. Mswatini. Deze naam is afgeleid van de naam van de huidige koning, Koning Mswavi. Beetje extra info over de koning: Hij heeft 16 vrouwen! Elk jaar wordt er voor hem een feest gegeven , en daar bieden alle maagden van Swaziland zich aan als bruid voor de koning. Verder is al het land hier eigendom van de Koning, en als je een lapje grond wil gebruiken, moet je gewoon naar het opperhoofd van je dorp gaan en hem 2 koeien aanbieden. Daarna mag je op “jouw” land bouwen en wonen, maar het blijft wél eigendom van de Koning! Hij heeft z’n zaakjes goed geregeld hier!

Verder is het leven goed in Swaziland. Er is bijna geen criminaliteit, en dus overal redelijk veilig. Vroeger was Aids & HIV hier een groot probleem, maar ondertussen is de bevolking zich bewust van de risico’s, waardoor de ziekte flink is teruggedrongen. De mensen hebben niet veel, maar ze helpen elkaar, en ze begroeten je telkens met een warme glimlach.

De hoofdstad van Swaziland is Mbabane, en deze ligt in een prachtige vallei. Waneer we komen aanrijden hebben we een prachtig uitzicht van bovenaf op de hoofdstad en de omliggende bergen. Heb je gezien hoe ik nog steeds verwijs naar “Swaziland”? En ik ben niet alleen… Want overal zie je nog steeds deze benaming. Zelfs de stempel in ons paspoort staat nog steeds de “oude” naam! Dit paspoort wordt dus een verzamelobject!

Onderweg naar ons hotel stoppen we nog even bij een locale glasblazerij “Ngwenja glas”. De locale bevolking verzamelt flessen, en verkoopt ze aan de glasblazerij, en deze maken er op hun beurt prachtige kunstwerken van… Iedereen wint! En wij ook! Ik had mezelf nochtans voorgenomen geen souvenirs te kopen, want als je thuiskomt blijken die kado’s toch nét niet meer zo leuk als in het buitenland. Maar dit keer kon ik het toch niet laten: In de glasblazerij konden we ook een kijkje nemen terwijl ze aan het werk waren. De hitte die ons tegemoet kwam in de werkruimte was immens, en ik had meteen het grootste respect voor deze vakmannen! Alleen om deze reden zou ik al iets gekocht hebben, en toen Corne (die gewoonlijk nog minder dan ik geneigd is om iets te kopen) naar me toe kwam met een prachtige glazen olifant en een nijlpaard, was ik meteen akkoord! Mooie herinnering aan onze vakantie….

Het is ondertussen 14u en hoog tijd dus voor de lunch, dus onze chauffeur David brengt ons naar de volgende stop: Malandelas Restaurant. Wanneer we er arriveren blijkt het op het eerste zicht een gewoon restaurant langs de weg, maar eens we door de toegangspoort stappen komen we in een andere wereld terecht: er ontvouwd zich een oase voor onze ogen! En prachtig terras in het decor van wat je bijna een tropisch regenwoud zou kunnen noemen! Overal zijn gezellige hoekjes met bankjes, en we genieten er van een prachtig uitzicht! Er staat een lange tafel voor ons gedekt, waaraan we gretig plaatsnemen, en we kunnen ook meteen onze bestelling plaatsen.

En na 20min krijgen we een lekkere lunch voorgeschoteld…

Een uurtje later zijn we weer klaar voor vertrek. Oorspronkelijk was het plan om nog een kaarsenfabriek te bezoeken. Maar we hebben vandaag een beetje vertraging opgelopen, waardoor onze tijdslijn een beetje opgeschoven is. Jacob laat het aan ons over of we alsnog naar de kaarsenfabriek willen gaan, maar voor de meerderheid  is het ok dat we deze overslaan, en richting hotel gaan. Ons hotel bevind zich immers op 10 min rijden van waar we nu zijn, en Jacob besluit dat we morgenochtend de kaarsenfabriek alsnog kunnen inplannen. Dus: uitstel is geen afstel!

Ons hotel bevindt zich in de Esuwini vallei, en het is wederom een prachtige locatie! We doppen onze koffers op de kamer en zoeken het zwembad op. Lekker even relaxen na weeral een intense dag. Straks nog lekker een hapje eten, en morgen wacht ons opnieuw een dag vol verassingen… We rijden opnieuw richting Zuid Afrika, en er wacht ons nog weer een Game Drive… Eens kijken of we onze Big Five opnieuw kunnen spotten!