St. Francis

We vertrekken vandaag om 8u, voor een korte reis van 1,5u naar St.Francis.

We rijden nu terug in westelijke richting, want we zitten ondertussen helemaal onderaan het continent. Port Elisabeth was namelijk de meest zuidelijke stad van Zuid Afrika

Gisterenavond waren we na het diner nog even afgezakt naar de bar van het hotel en onder het genot van een drankje praatten we na over de afgelopen dagen. En onvermijdelijk komt ook weer het constante energie-probleem ter sprake. Het is toch ongelofelijk dat de mensen hier dagelijks geconfronteerd worden met deze stroomonderbrekingen.

De meeste hotels en restaurants hebben wel een eigen generator, maar wanneer die het dan ook nog eens laat afweten zorgt dit toch voor enorme overlast. Én verlies van inkomsten!

Jacob irriteert zich al langer aan het hele systeem in Zuid Afrika verteld hij. Ondanks het feit dat hij hier geboren en getogen is, overweegt hij nu serieus om te gaan emigreren met zijn jonge gezin. Niet zozeer voor zichzelf, maar voornamelijk om zijn kinderen meer kansen in het leven te kunnen geven. Een mooi voorbeeld: Het schoolsysteem werkt hier als volgt: Kinderen gaan naar school, en als ze voor 30% slagen, mogen ze overgaan naar het volgende jaar. Dit gaat zo door gedurende de hele schoolcarriere, en wanneer ze “afstuderen” hebben ze hier in Zuid Afrika dus “voor 30% gediplomeerde” arbeiders, advocaten, en accountants… En dan begint het zoeken naar werk. Als blanke Zuid Afrikaan is het heel moeilijk om een baan te vinden omdat hier het systeem van “verhoudingen” wordt toegepast: in een regio waar de verhouding 80% zwarte / 20% witte bevolking leeft, moet dus ook 80% van de vacatures worden ingevuld door zwarten. De kans dat je als blanke dus een job versiert is klein tot nihil…. Je mag dan wel de capaciteiten bezitten, de functie gaat tòch naar één van die 80%! Erg frustrerend allemaal voor Jacob, die de kansen voor zijn kinderen somber inziet.

In een land met 54 miljoen inwoners, zijn er maar 25% die belastingen betalen. En al de rest “lift” gewoon mee…

Hij heeft geen goed woord over voor de periode vòòr 1994, maw vòòr de afschaffing van de apartheid, maar het feit is wél dat sinds 1994 het land stuurloos is geraakt. Zuid Afrika is failliet! En dat komt voornamelijk door het bestuur. De hele bende is zo corrupt als wat, en geeft niets om de bevolking.

En dat terwijl dit een land is met zoveel mogelijkheden! Ze hebben een overvloedige voorraad aan natuurlijke grondstoffen, een bloeiende landbouw, het toerisme, en de steden ontwilkkelen zich nog steeds.

Maar, zoals Jacob het perfect weet te omschrijven, na 1994 bestaat er hier geen structuur meer. “Het is alsof je iemand met een motorrijbewijs, aan het roer van een Boeing 747 zet…” De kennis is er gewoon niet….. En dat, dat wordt de ondergang van Zuid Afrika zegt hij…

Een sombere gedachte als je het mij vraagt…..

Maandagochtend 9.30u:

“Lady’s & gentlemen, welcome to St. Francis!” klinkt er door de microfoon….. We rijden het idyllische dorpje in en zijn verwonderd over de compleet andere wereld waarin we zijn terechtgekomen… We ontdekken allemaal mooie witte huizen die verspreidt tussen de duinen liggen. Prachtige huizen! En het is duidelijk dat we hier in een van de rijkere buurten terecht zijn gekomen. Het hele plaatje heeft iets van in een Engelse roman vind ik…

Ook onze verblijfplaats is in dezelfde stijl opgetrokken, en past perfect in het decor. We logeren in het “St.Francis Ressort”, een mooi domein met dezelfde witte huisjes die we onderweg al zagen.

Oorspronkelijk was vandaag ingepland als een “vrije dag”, maar Jacob heeft nog een andere optie:We kunnen er voor kiezen om met de boot te gaan varen op de kanalen van St. Francis.Corne en ik hebben besloten om deze uitstap aan ons te laten voorbijgaan, en samen met  4 anderen van onze groep, gewoon een dagje vrij te nemen.

St.Francis is opnieuw een kuststadje, en ons hotel is vlakbij het strand gelegen! Mooie locatie dus om even te relaxen en alle opgedane indrukken eens te laten bezinken. De dagen gaan hier zo snel, en wanneer we tijdens een gesprek terugblikken naar een bepaalde excursie, moeten we soms al eens goed nadenken, waar en wanneer het ook alweer was… Gelukkig heb ik onze blog, welke ik af en toe eens opnieuw ga lezen om herinneringen op te halen!

Ik vind het belangrijk om soms even stil te staan, zodat je tijd hebt om te beseffen wat een mooie reis we weer mogen maken ……

Na ontvangst van onze sleutel gaan we op zoek naar onze kamer, en wanneer we uiteindelijk de deur openmaken staan we versteld! We zijn niet in een hotelkamer, niet in een suite, maar in een volwaardig HUIS terechtgekomen!!! Schitterend!!! De grote ruimte is opgedeeld in 2 stukken: het slaapgedeelte met 2 dubbele bedden, en het woongedeelte waar een eettafel en een salon instaat. Door de grote schuifpui zien we een gezellig terras met zitbanken, en een “braai” oftewel een BBQ. Links om de hoek bevindt er zich een kleine keuken, en last but not least, de badkamer, met in de hoek een mooi ligbad, en als je verderdoor loopt, de deur naar de BUITENDOUCHE!!!! Yep, Wij hebben een outdoor-douche! Geweldig!!!

We zijn momenteel nog maar met een klein groepje ingecheckt in dit ressort, want de rest van de bende is op excursie gegaan, maar bij het zien van deze prachtige locatie, hebben we geen van allen spijt dat we niet zijn meegegaan… Jaja, hier kunnen we ons wel een middagje vermaken! Na de nodige “waauw’s en “ohh’s”, gaan we verder met de verkenningstocht want, in onze “achtertuin” ligt het zwembad! Mooi plekje, helemaal omgeven door palmbomen, bananenbomen en andere exotische planten! Super!

Aangezien de rest van de groep bij de excursie een gids krijgt toegewezen, is Jacob bij ons achtergebleven. En Jacob zou Jacob niet zijn mocht hij niet onmiddellijk beginnen met organiseren! Hij stelt voor om vanmiddag als lunch een lekkere BBQ te doen! Bij de excursie van team Alfa was immers ook een lunch inbegrepen, en de anderen zullen toch maar pas rond 16u terugkeren, dus tijd genoeg om effe boodschappen te doen bij de locale supermarkt, en een “braai” te organiseren…

Dus we verdelen eerlijk de taken: Herman rust even wat uit, Carina en Adri maken even een wandeling tot op het strand, Monique en ik gaan bij het zwembad liggen, en Corne en Jacob gaan de inkopen doen… Mooi geregeld zeg ik!

Nu kennen we allemaal BBQ (of Braai zoals ze hier in Zuid Afrika zeggen)……. Maar vanmiddag heeft Jacob ons laten zien hoe het moet! Want hier in Zuid Afrika is “braaien” een nationale sport hoor! Het is niet gewoon wat hamburger en kipspiezen op de grill gooien… Neeeee, er wordt gemarineerd en gekruid, vlees wordt in de oven gezet tussendoor, nog een beetje bedruipen, nog eens omdraaien, enz, enz…. Het is precisiewerk, en onze masterchef neemt zijn taak ernstig! Maar waaaauw! Wat hebben we lekker gegeten!

Na het eten hebben we gewoon gezellig zitten praten en onverwacht is de dag voorbijgevlogen! Jacob neemt afscheid van ons en trekt zich terug, en wij besluiten om nog even het strand op te zoeken. We zitten hier immers amper 300meter van de duinen af, en het bleek dan ook een supermooie wandeling.

Rond 18.30u krijgen we een whatsapp van Jacob binnen: Hij stuurt een foto van zichzelf….. met een gitaar!!! Yesss!!!! Belofte maakt schuld!!!  Dat hij kan zingen wisten we al, maar hij vertelde ons laatst dat hij vroeger wel eens optrad, en ook gitaar speelt, en dan moet je nou geen 2 keer tegen mij zeggen! I love live bands! Dus wij snel de “outdoor” douche in, en huppakee naar de bar vooraan bij de ingang van het ressort!

En ja hoor! Hij heeft een gitaar kunnen scoren iemand, en wil graag enkele liedjes voor ons brengen!

Oorspronkelijk zitten we met z’n 5 op een heel relaxte manier te genieten van Jacob’s muziek, maar hoe langer hij speelt, hoe meer volk er op af komt… Met als resultaat dat uiteindelijk de hele bar uit volle borst stond mee te brullen op “Sweet Caroline”! Superleuke avond gehad! Heerlijk!!!

………Of om het in Jacobs woorden te zeggen…."WONDERLIJK"........