On the road!

We zijn er klaar voor! 

Met mijn licht autistische neigingen kon ik niet aan onze road-trip beginnen, zonder onze koffers te herschikken.

Gisterenavond heb ik dus alles uitgeladen, en opnieuw ingepakt. Corne trok z’n wenkbrauwen even op, maar liet mij wijselijk m’n gang gaan. Want hij weet: Ik krijg stress van chaos!

We gaan 3 weken uit onze koffers leven, en dan is een beetje orde en overzicht onontbeerlijk vind ik!

We zijn thuis vertrokken met onze 2 koffers gemixt. De helft van mijn spullen in de koffer van Corne, en omgekeerd. Voorlopig zijn we er altijd al van gespaard gebleven, maar mocht er een koffer niet op de bestemming aankomen, dan heb je toch nog de helft van je spulletjes om mee te starten. Gouden tip!

Vandaar dus gisteren mijn reorganisatie. 

En zo zijn we dus vanochtend, netjes georganiseerd vertrokken. Richting Cape Canaveral. 

Corne heeft de route al uitgestippeld, en we gaan vandaag 320 km afleggen met enkele pitstops. 

1e halte: Fort Lauderdale Miami.

Ik ken Fort Lauderdale voornamelijk van de plek waar de cruiseschepen arriveren en vertrekken. Wist ik veel dat het een supergezellige plaats is met een prachtig strand! 

Gisteren hebben we niet de moeite genomen om onze handdoek boven te halen, maar vandaag gaan we ervoor! Corne is vanuit het vorige hotel vertrokken met z’n zwembroek in de aanslag, dus het was duidelijk: hij had plannen! En dus installeren we ons op het strand, Corne neemt zelfs een duik in het water, en zo liggen we samen te genieten van het zalige zonnetje en de prachtige omgeving.

Tijd om te gaan. 

Aangezien we praktisch hele dagen in de auto doorbrengen, moeten we een beetje proviand inslaan, dus we gaan op zoek naar een supermarkt. 

Om alles toch een beetje koel te houden in de auto hadden we vorig jaar een piepschuim koelbox aangeschaft. Als koelelementen gebruikten we lege flesjes die we met water vulden, en elke avond in onze hotels in de diepvriezer stopten. Geniaal! 

Alleen is zo’n koelbox niet volledig salmonella-proef, en riskeerden we geen al te bederfelijke etenswaren. Met andere woorden: ons ontbijt en onze lunch bestond toen hoofdzakelijk uit kaas en salami….

Corne heeft toen een trauma opgelopen, en heeft een overdosis salami opgelopen vrees ik, want toen we vandaag de supermarkt binnenstapten waren zijn eerste woorden: “alles, behalve salami!” 

Gelukkig staat Amerika ok bekend om zijn PBJ sandwiches, en vonden we zonder al te veel problemen een pot pindakaas voor mijn Nederlander, en de jam voor het Belgske! En nu opletten dat we geen overdosis pindakaas en jam opdoen!

(PS: PBJ= peanut butter & jelly …. yep, die Amerikanen hebben culinaire hoogstandjes waarbij ze bovenop de pindakaas nog een laagje jam smeren… Jakkes!)

Terug naar de road trip:

Vandaag is voornamelijk een dag van “het doel heiligt de middelen”. We moeten vandaag gewoon wat kilometers vreten om op ons traject te geraken. De weg naar Cape Canaveral is niet spectaculair mooi, maar meer een noodzakelijkheid. 

Onderweg zien we de omgeving veranderen van palmbomen naar de “pine trees” van Florida, en we laten dus het mooie Miami achter ons.

Een belangrijk detail van een road trip is tanken.

Je moet er namelijk niet aan denken om ergens langs de weg te staan zonder benzine. 

Omdat we onze auto nog niet goed genoeg kennen mbt het verbruik, nemen we niet graag teveel risico, en besluiten we dus om op tijd te stoppen. 

Aangekomen bij de benzinepomp wacht ons de eerste uitdaging van onze reis: Waar zit de klep? Links of rechts?

Ok, links, goed gegokt! So far so good!

Dan volgt de betaalautomaat: Nope, neemt geen buitenlandse betaalkaarten aan, dus wij naar binnen, waar een vriendelijke man ons verderhelpt met de financieele kant.

Terwijl ik de VISA kaart nog veilig aan het opbergen ben, is Corne al naar de pomp teruggelopen. 

Ik wil 1 ding kwijt; Corne is echt een schatje! Hij is lief, geduldig, en zijn gevoel voor humor is onnavolgbaar! 

Hij wordt zelden boos, en hij blaakt van zelfzekerheid.

Maar in de 12 seconden die nu volgden, zakte die zelfzekerheid effe onder het nulpunt………………….

Inge: “….euhm….. schatje?…. weet je zeker dat dit de juiste benzine is?……

Corne: “Ja hoor! Ik heb op de dop van de tank gekeken!”

Inge: “ok…..mag ik ook eens kijken op de dop?”

Corne: “kijk maar… Er staat: E85”

Inge: “………….. euh….. er staat een streep door die E85…?”

Corne: “………………………………………………………………

Inge: “…schatje….?”

Corne: “………………(loopt witjes aan)…………………

Inge: “……….. Je bent toch geen diesel aan’t tanken hé?…”

Corne laat de slang los alsof ie onder stroom staat….

Inge: “Schatje?…………(in het ijle, want Corne heeft een spurt ingezet naar het loket waar de pompbediende zich bevindt)

Lang verhaal kort: 

Het was geen diesel! Oef!

Maar wél een totaal verkeerd octaangehalte, welke écht niet ok was voor onze auto! Die streep door de E85, wilde zeggen: VOORAL GEEN E85!!! Gelukkig nét op tijd gezien, en maar voor enkele dollars van het verkeerde goedje in de tank. De pompbediende verzekerde ons dat het geen probleem zou opleveren, zolang we de rest van de tank opvulden met de “93”, de duurdere dus… 

En voor iedereen die nu Corne gaat uitlachen: Het was écht niet duidelijk hoor! 

Alleen….. in deze familie ben IK diegene met de beauty EN the brains!

Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat de eerste 20 kilometer die volgden, spannend waren. Als Corne effe de gaspedaal inhield, was ik mijn fluo hesje al aan’t zoeken.

Maar uiteindelijk zijn we zonder problemen op onze eindbestemming geraakt.

En deze eindbestemming van de dag is het Radisson In Cape Canaveral. Een leuk hotel, met geweldig zwembad en lekkere jacuzzi, én een mooie locatie om morgen te vertrekken naar onze 1e stop van de dag: Het Kennedy Space Center! 

Corne is al helemaal into raketten en maanlandingen op Google, dus qua inleving kan het al tellen.

Morgenochtend echter geen astronauten-voeding, maar wél een boterham met pindakaas!

Maar dat zal de pret niet drukken…