Reno, niet Vegas....

Ok, laat het duidelijk wezen: Je kan hier foto’s van het landschap BLIJVEN nemen…. Dus ik ben er mee gestopt!

…………………………………………………………………………… Allee vooruit dan, …… EENTJE nog…………………… of twee……

Pffff…… Het is sterker dan mezelf: Ik zie telkens  WEER een mooi iets wat ik wil vastleggen… En het ergste van de zaak: Een foto doet de werkelijkheid geen recht aan…. Ik heb niet genoeg superlatieven om te beschrijven wat ik zie… Nevada blijft toch een prachtig landschap bieden hoor…. Dus met Tammy Wynette & Kenny Rogers op de achtergrond, zetten we koers verder naar het westen. We rijden vandaag tot nèt voor de grens van California.

En dan komen we dus uit bij Reno.

 En als je nou al in Las Vegas geweest bent, veronderstel ik dat Reno “peanuts” gaat zijn in verhouding… Maar toch, we wilden deze “Biggest Little City in the World” wel eens met onze eigen ogen zien.

Benieuwd dus wat de dag gaat brengen….

Rond 14u bereiken we Reno! En bij het binnenrijden van deze stad, ben je meteen geneigd om op zoek te gaan naar “de strip”, zoals je die in Vegas hebt.

Nu kan ik je meteen vertellen: De Strip, die hebben ze hier niet! En ik besef dat ik moet ophouden met vergelijkingen te trekken met Las Vegas. De casino’s zijn zowat het enige dat deze 2 gok-paradijzen gemeen hebben. Dus als ik Reno een eerlijke kans wil geven, moet ik het beoordelen als Reno, en niet als “mini” Vegas!

Ons hotel is “Circus,Circus”. Een mooi, groot hotel, zo op het eerste gezicht…  We krijgen een kamer op de 27e verdieping, dus dat belooft een mooi uitzicht!

Euhm…. ok……

Behalve dat het hoog is , is er verder niet echt veel te zien… Geen flikkerende neons. Geen indrukwekkende hotels. (stiekem ga ik tòch weer vergelijken……..)

We besluiten toch om Reno alvast even te gaan verkennen, gaan een hapje eten bij de rivier, en wandelen rustig aan terug naar het hotel. Tijd voor een middagdutje, en dan komen we straks nog eens een kijkje nemen wanneer het donker wordt…

Wat leuk is aan ons hotel, is dat er een “kids-gedeelte” in verwerkt is! Want vooraleer je van de hotelkamers het casino-gedeelte inloopt, kom je eerst voorbij een volledige verdieping van kermis-spelletjes! Zo heb je allerlei “grijp-toestellen”, en zie ik de befaamde “whac-a-mole”. De ouderwetse “pack-man” computerspelletjes passeren de revue, en zelfs het klassieke “ringen gooien” zie ik voorbijkomen… Het is er een drukte van jewelste!

Heel anders is het wanneer we 1 verdieping lager in het casino aankomen.

Tja, wat zal ik zeggen… Het ziet er een beetje troosteloos uit….

Ok, op naar buiten dan maar! Want ik ben wel eens benieuwd hoe het er hier ’s avonds uitziet…

Tja, conclusie van de avond, is dat je niet moet omrijden om Reno te zien… Het BLIJFT een troosteloze aanblik, zelfs ’s avonds met de neonlichten. Het is een oude stad, vergane glorie, en bovendien zie je op èlke hoek van de straat zwervers, dronkaards en daklozen. Ze doen hier zelfs niet hun best deze mensen uit de “toeristenzone”  weg te houden. Je wordt werkelijk constant aangesproken door zo’n dronkaard, (niet per se agressief hoor), maar het was de eerste keer tijdens mijn vakantie dat ik me niet echt op m’n gemak voelde…..

Ik heb geprobeerd mijn open blik te behouden, maar Reno heeft me niet kunnen bekoren.

Tijd dus om onze hotelkamer op te zoeken, en ons te gaan voorbereiden op onze volgende trip. Want morgen rijden we verder, California in. 1e stop op de lijst hier: Sacramento! Dus vanavond alvast effe voorbereiden.....