Mini route, maxi genieten

Vandaag hebben we een “mini” rit voor de boeg… 3 uurtjes rijden. Peanuts voor ons! En nòg belangrijker: het is een rit van 3u RECHTDOOR rijden! Geen haarspeldbochten vandaag! We rijden immers gewoon verticaal naar het noorden, dwars door het vlakke landschap van Colorado. Geen bergen in de buurt!

De “mini” rit komt goed uit, want…… Corne is ziek!

Geen onoverkomelijke dingen hoor… Waarschijnlijk verkouden van de airco. Maar desalniettemin erg vervelend. Ik kan het weten, want ik ben van thuis uit vertrokken met een verkoudheid! Ik had  voor alle zekerheid maar effe een testje gedaan, (want dat hoort er tegenwoordig bij), maar nee hoor, vals alarm, een ordinaire verkoudheid bestaat ook nog!

En nu is het dus Corne z’n beurt…

Nochtans heb ik niet vlak naast hem liggen niezen en hoesten hoor!  Boek je hier een kamer voor 2 personen, krijg je namelijk gegarandeerd een kamer met 2 queensize bedden! Nou zijn Corné en ik na 12 jaar nog steeds wel knuffelaars, tòch laten we ons hier af en toe verleiden om  lekker diagonaal in een eigen prive-bed te liggen, op 1,5 meter afstand! 😉

Maar niet getreurd! Zo’n verkoudheidje houdt ons niet tegen hoor!

Na weer een ge-wel-dig ontbijt (lees je het sarcasme in mijn tekst?) , beginnen we aan de volgende etappe.

Ons eerstvolgende doel van betekenis is Mount Rushmore.

In principe zouden we hier in 1 ruk naartoe kunnen rijden. Alleen…………..

Ons vòlgende doel is Yellowstone... En dààr wringt het schoentje!

Zoals ik reeds vertelde, moet je voor sommige Nationale parken een reservering maken. Alleen is het in Yellowstone nog een beetje ingewikkelder: Rekening houdend met de kentekenplaten op je auto, mag je op de “even” of de “oneven” dagen het park in! En voor ons zijn dat dus de oneven dagen. Dit wil zeggen dat je op voorhand even moet uitrekenen hoe lang je onderweg zal zijn, en je de kalender in het oog moet houden…. Hierdoor hebben we de rit naar Mount Rushmore moeten opsplitsen in 2 korte ritjes, zodat we niet een dag te vroeg in Yellowstone aankomen… (volgen jullie nog?)

Uiteindelijk maakt dit wel dat we nu dus de luxe hebben om vandaag alles èrg rustig aan te doen. En met een niezende, proestende  chauffeur komt dit goed uit…

Na een half uurtje rijden arriveren we in het Historisch district van Fort Collins. Tòch effe een pitstop maken! 

Want wat een SUPERGEZELLIGE plaats is dit! We parkeren onze auto, en kuieren op ons gemakje door de straten. Het is nog vroeg in de ochtend, maar toch voel je al de levendigheid van deze plek. Het zou ook iets te maken kunnen hebben met het feit dat hier om de hoek de Universiteit van Colorado ligt. Het is dus een “studentenstad”. En dat merk je aan ALLES! Het is moderner dan de meeste stadjes die we tot nu toe gezien hebben, frisser…. en op elke hoek van de straat zijn gezellige cafeetjes en restaurantjes. We zien mooie winkeltjes, èn een leuk ontbijt-tentje waar onze naam op 2 stoelen staat! Effe 2 verse croissantjes besteld en een “flat white”, en even de tijd genomen om op een lekker  “Europees” ontbijtje te verorberen…. Is toch meer ons ding dan die voorverpakte muffins of kleffe roereieren….

Een uurtje later vertrekken we weer, zoals ik al zei: nog iets meer naar het noorden.

Het stuk van onze route dat nu volgt kan ik het best als volgt omschrijven: Ken je die Chinese/Japanse toeristen die je wel eens ziet in Amsterdam of Brugge? Wel, dat was ik vandaag! Ik zit als een gek foto’s te nemen van de stomste dingen… gewoon omdat ik een toerist ben! Want WAAROM neem ik nou in godsnaam een foto van koeien in de wei?? Mijn grootouders waren potverdikkeme boeren! Ik heb in m’n leven meer koeien gezien dan de gemiddelde Vlaamse boerendochter!

Kerkjes en weilanden passeren de revue, en ook de typische boortoren die je hier ziet ontsnapt niet aan mijn alerte blik! Ow ja! Nog wèl 1 spectaculair ding gezien onderweg: De Amerikaanse manier om hoogspanningskabels te onderhouden, is blijkbaar om er met een helikopter boven te gaan hangen, en een werknemer te laten zakken aan een kabel. De helikopter blijft dan “hooveren” zolang de werkzaamheden duren………………Niet voor watjes!

Omstreeks 14u bereiken we Lusk. We zijn trouwens opnieuw de staatsgrens over gegaan en bevinden ons nu in Wyoming Werkelijk ALLES ademt hier "cowboy" uit! De  enige bezienswaardigheid die Lusk dan ook te bieden heeft is het koetsen-museum, maar dat is jammer genoeg op zaterdag & zondag gesloten. Gemiste kans dus...

Wat ze hier ook hebben zijn verbazend veel motels!

Na even de prijzen te vergelijken, besluiten we voor het Rodeway Inn motel te gaan. Geen luxe, maar nette kamers, èn een jacuzzi voor Corné…

We zijn vroeg op onze bestemming van de dag aangekomen, maar dat komt goed uit. Corne heeft effe nood aan rust.

Dus we installeren ons op het terras van het motel, in de zon (het is hier iets van een 23°) en genieten van een relaxe middag… Ook wel eens fijn.