Let's visit The King!

We zijn onderweg naar Memphis.  

Natuurlijk denken we bij Memphis voornamelijk aan Elvis Presley, dus om alvast in de sfeer te komen gaat de playlist op…. Juist ja: Elvis!

Het doel is om in de vroege avond in Memphis aan te komen, zodat we nog effe de stad in kunnen. Gisteren hebben we dat zo ook gedaan in Nashville, en dat was eigenlijk goed geregeld vonden we zelf: ’s avonds op stap, dan slapen, en ’s ochtends cultuur opdoen. 

En zo ook nu: we arriveren bij ons motel rond 16u, mooi op tijd dus…

Nadat we onze koffers in de kamer gedropt hebben, lopen we langs de overloop terug naar de parking, en wat zien we? Een zwembad in de vorm van…. EEN GITAAR!!! Hoe cool is dit! Ook wel een beetje kitch, maar het hoort er hier gewoon bij. Net zoals de foto’ s van Elvis boven het bed, en de namaak gouden platen in de lobby. Elvis is immers de King! En dan mag het wat meer zijn hé!

Het “centrum van Memphis” zou bij Beale Street zijn. Deze straat wordt door dame bij de receptie bestempeld als dé gezelligste buurt in deze beroemde stad.

Beale Street bevind zich op 12km van ons motel dus we stappen terug onze auto in, en stellen de navigatie in: reistijd: 12 min. 

Wat we niet voor mogelijk hielden, is toch gebeurd: 

Memphis, met z’n Beale Street, is nòg gezelliger dan Nashville! In tegenstelling tot Nashville is de straat hier autovrij gemaakt, en zo kan je gezellig slenteren door de straat, van de ene kant naar de andere. Het komt ten goede aan de gemoedelijke sfeer omdat je niet constant uit moet kijken voor verkeer…

Vanuit de cafeetjes klinkt ook deze keer weer muziek, en het is een mengelmoes van country muziek en blues. Want natuurlijk staat Memphis ook bekend om zijn blues muziek!

Nadat we de straat helemaal doorgelopen zijn, en een drankje hebben genomen op een dakterras, begint onze maag te knorren… Hapje eten dus maar weer!

Op aanraden van een vriend, lopen we teug naar het begin van de straat waar zich “BB Kings” bevindt. Dit is een legendarisch restaurant waar ze super-live muziek spelen! Wanneer binnenstappen, zien we onmiddellijk dat de hele zaak vol zit! We krijgen een bieper in de hand gedrukt, met de mededeling dat deze zal zoemen als en een tafel is vrijgekomen. 

Wachten op een tafel is hier écht geen straf. In het midden van het restaurant staat een groot podium, waar een band het beste van zichzelf aan het geven is: “Memphis Johnson” blijkt een leuke band, met een goeie zanger die over een gezonde dosis humor beschikt! Hij praat de nummers op een spontane manier aan elkaar en heeft het publiek helemaal op z’n hand.

Na ongeveer 20min begint er iets te kreunen in mijn zak, en ik besef dat het de “vergeten bieper” is. Wanneer we ons melden bij de balie, worden we begeleid naar de 1e verdieping, en krijgen we een tafeltje met geweldig uitzicht op het podium.

Het mag niet als een verrassing komen als ik zeg dat we een fantastische avond hebben gehad: Lekker gegeten, geweldige muziek en een super sfeer!

Tijd om terug te keren naar ons motel, want morgenochtend gaan we op bezoek bij The King!

Daar waar Beale Street 12km van ons motel verwijderd lag, hoeven we voor Graceland de auto zelfs niet te nemen: De wereldberoemde woning van Elvis Presley ligt 100meter voorbij ons motel !!! En korte wandeling later staan we dus op de stoep bij Elvis… ’t Is te zeggen, aan de overkant van zijn stoep. Want daar bevindt zich de ingang van het “Graceland avontuur”!

Bij de ingang staan de 2 privé vliegtuigen van De King te glinsteren in de ochtendzon. 

We nemen de Full Option tour. Hierbij is inbegrepen: Een bezoek aan Graceland (het woonhuis), alle tentoonstellingen, én binnenkijken in de privé vliegtuigen van Elvis. 

De tickets kosten $59 per persoon, maar dat geven we met de glimlach uit. Als we hier dan toch zijn, kunnen we het maar beter goed doen hé! Dit valt immers onder de “once in a lifttime experience”!

En het was dubbel en dik z’n geld waard! 

Waaauw!!! 

“The Mansion” (het eigenlijke huis) bevindt zich dus aan de overkant van de straat, waar we met een shuttle busje naartoe gereden worden. Wanneer we de woning betreden, zijn we met 1 stap terug in de jaren ’70. 

Fantastisch! In gedachten zie je Elvis hier gewoon rondlopen! 

De tour in het huis werkt met een zelfbegeleidende I-pad. Per kamer krijg je informatie te horen, over het leven van Elvis. 

Over de volledige inrichting is duidelijk nagedacht. Tenminste, Over het woongedeelte! De woonkamer, eetkamer en keuken, super stijlvol! Heel mooi! Vanaf het moment dat we over de “extra kamers” spreken, gaat het een beetje de verkeerde kant op.  De “tv-kamer” is zo druk, met felle gele accenten, dat je je bijna niet kan concentreren op de tv’s! Dan heb je ook nog de “Jungle kamer”, waar Elvis ontspande, en muziek maakte. Tja, wat zal ik zeggen: Dikke groene vloerbekleding, die opnieuw tegen het plafond gebruikt werd (kwestie van een goede akoestiek), en verder gedecoreerd met talloze “Jungle”- attributen. En in de kamer met de pool-tafel krijg je bijna een spontane epilepsie-aanval. Drukker dan druk! 

Over smaak valt niet te twisten, maar als je de King bent, hoef je aan niemand verantwoording af te leggen. Zeker niet aan mij! You Rock King!!!

We worden via de tuin naar de buitengedeelten geleid, en daar, aan de zijkant van het huis, bevindt zich het graf van Elvis Presley…………………..

Een legende, een vernieuwer, en een inspiratie voor de hele muziekindustrie. Zijn hoogtepunt beleefde hij nog voor ik geboren was, maar ik kan er niet omheen: Ik ben bedroefd als ik bij zijn graf sta. Veel te vroeg gegaan…..

Maar….. voor diegenen die, zoals ik, te laat geboren zijn, en de hele “Elvis-mania” niet bewuste hebben mogen meemaken is er de expositie aan de overkant, bij het hoofdgebouw. (En uiteraard voor alle anderen ook hé!)  ;-)

Dus nadat we met het shuttle-busje terug naar de hoofdingang gereden zijn gaan we op ontdekkingstocht. We struinen alle expositieruimtes af, en kijken onze ogen uit! Van Elvis z’n auto’s, naar de geschiedenis van zijn carrière, zijn erg uitgebreide collectie glitterpakken, en een hele wand met al zijn gouden platen en awards. In één woord: overweldigend! 

De laatste halte is het privevliegtuig van Elvis: De Lisa Marie.

We gaan aan boord van het vliegtuig, en wat ik zie is een domper: Het hele interieur is ingepakt met plastiek hoezen! Alle banken, stoelen, het bed van Elvis, ALLES in  plastiek!!!

Heel erg jammer!

Ik begrijp dat men dit doet om te beschermen tegen de 100.000-en toeristen die hier passeren, maar toch….. jammer.

Ik heb nog geprobeerd om er enkele, ietwat redelijke foto’s van te nemen, maar aan al dat plastiek, daar houdt de beste fotograaf zelfs een trauma aan over!

3uur later staan we terug buiten, volledig onder de indruk van deze “trip down memory lane”, en we zijn het er over eens: Elvis was inderdaad “The King”. Bij leven én bij dood, hij blijft de grootste!