On the road again....

Net als gisteren was ik ook vandaag weer opnieuw èrg vroeg wakker. Om 4.12u gingen mijn ogen weeral open en dan begint ook automatisch mijn brein te werken… “dadelijk alles inpakken, zien dat we niets vergeten, hoe ga ik alles goed verdelen? Heb ik nog een extra tas bij om wat spullen apart te houden zodat ik er makkelijker bij kan?”………… Juist ja, zo van die dingen. Want juist inpakken is cruciaal voor een geslaagde trip! Want we gaan immers uit onze koffers leven de komende weken! Er komt dus enig denkwerk bij te pas voor deze controlefreak!

Aangezien slapen er dus niet meer bij is voor mij, begin ik alvast maar een beetje te schrijven voor onze reislogger. Dagelijks “werkje” maar ik doe het met veel plezier. Ik heb in het verleden al ondervonden dat ik toch regelmatig eens ga teruglezen in een van onze voorgaande reisverhalen. Daar waar je bij foto’s de leuke plekken ook wel herinnert, ga je bij de verhalen weer helemaal mee terug in de tijd! Superleuk om zo alles weer te kunnen herbeleven! EN tegelijk ben ik blij dat jullie er ook allemaal van kunnen meegenieten natuurlijk!

Omstreeks 6.30u begint Corné ook weer wat tekenen van leven te vertonen. Ik vermoed dat hij ook tè enthousiast is om aan onze road-trip te beginnen. Uitslapen is er dus voor geen van ons beiden bij…

Maar, zoals ze zeggen: “de morgenstond heeft goud in de mond!”

Dus nadat ik alles (volgens plan) heb ingepakt, checken we uit bij het hotel, en begeven we ons naar onze auto. Deze konden we parkeren op de parkeergarage van het Luxor, dus wel zo makkelijk (en veilig).

Corné installeert het “Comand Center” met als belangrijkste tool natuurlijk de navigatie! Hij heeft voor een prikje een TomTom op de kop kunnen tikken en daarop de Amerikaanse kaarten gezet. Ding werk prima! En na de vakantie gaat  ie gewoon weer in de verkoop…  Verder aanwezig in het Command Center: Telefoons met benodigde oplaadkabels, koffie, dropjes, pepermuntjes, ……

Op het programma vandaag: 456km! De bedoeling is dat we hier de hele dag de tijd voor nemen. Het is namelijk geen kilometers vreten om op je vakantieplek te geraken. Het rijden op zìch is onze vakantie!! Hoe ik dit weet? Een gedeelte van de reis beleven we voor de 2e keer. In 2016 hebben we immers ook al eens in deze omgeving rondgereden. Onze route liep toen ietsje anders, dus binnen 3 dagen komen we ook voor ons weer in onbekende contreien… Maar tot mogen we OPNIEUW genieten van al het moois dat deze regio te bieden heeft!

1e Stop: De supermarkt! Niet zo spectaculair, maar wel noodzakelijk. Je kàn hier werkelijk niet gaan rondreizen zonder voldoende proviand. Dus: piepschuim koelbox gekocht voor $7,99 en een zak ijs voor $2,40, en we zijn de trotse bezitters van een geïmproviseerde koelkast!

Nog wat water, frisdrankjes, sandwiches, kaas, salami, 2 bakjes noodles voor vanavond, en last but not least: de beste chocolate chip cookies EVER!

Nadat we onze “keuken” hebben geïnstalleerd op de achterbank van de auto, zijn we klaar voor vertrek. Richting Valley of Fire. In 1 woord: PRACHTIG! En het is geen mysterie waar de naam vandaan komt. Het hele landschap is “vurig rood”! Prachtige rotsformaties, de ene nog indrukwekkender dan de andere… Dit is werkelijk een wondermooie plek.

Via deze Valley of Fire rijden we richting Zion National Park.

Ik heb het geluk gehad om in m’n leven al veel mooie plekken te mogen bezoeken. Maar als ik er 1 zou moeten uitkiezen is het Zion! Voor mij is het de 3e keer dat ik hier kom, en telkens opnieuw word ik er stil van… Wat zijn wij mensen toch nietige wezentjes……Geen enkele foto doet deze omgeving recht aan. SCHITTEREND!!!

We rijden nog een uurtje rond in deze prachtige omgeving, en verlaten het Zion National park met een glimlach… “Deze pakken ze ons weeral niet meer af…”

Corné is de verantwoordelijke van de hotelletjes. En wat daarbij opvalt: op een of andere reden hebben die steeds een jacuzzi of zwembad…..

Dus wanneer we uiteindelijk om 16.30u arriveren bij het “Rodeway Inn motel” in Kanab, heeft het welgeteld 13 minuten geduurd eer Corné in de jacuzzi zat! Maar ja, eerlijk gezegd, na zo’n lange rit heeft hij het ook wel verdiend hoor!