Desert Palm vs LA

Aangezien we in een super appartement logeren, hadden we besloten een bezoekje aan de supermarkt te brengen. We waren van plan 2 dagen volop te genieten van dit optrekje! 

Dus, ontbijt, lunch en diner doen we gewoon gezellig “thuis” deze 2 dagen. Corne zorgde op de eerste avond voor een culinair hoogstandje door in 15min een voorgerecht én hoofdgerecht op tafel te toveren! Toegegeven, de magnetron heeft geholpen… Maar het was héél lekker! En gisteren hebben we de BBQ ontdekt die zich naast het zwembad bevindt. En het moet gezegd: Corne is een BBQ-kampioen: Hij legt er 2 biefstukjes en 2 hamburgers op, en komt terug met 2 extra spiezen en maiskolven! “Vrienden maken bij de BBQ” was zijn verklaring… We hebben de avond afgesloten met een lekkere Mojito op ons terrasje, mét uitzicht op het zwembad. Life is beautiful...

Nadat we gisteren de voormiddag bij het zwembad hadden doorgebracht, besloten we rond 13u even een bezoekje aan de shoppingmall te brengen. Op 10min van ons hotel bevindt zich een Westfield shopping center, en aangezien het ondertussen weer een gezellige 42 graden geworden was, was dit dé plek om een beetje verkoeling te zoeken. En om de verkoeling compleet te maken besloten we een ijsje te nemen. Heb ik al gezegd dat hier in Amerika alles groot, groter, grootst is? Tip van de dag: ben je in de States, bestel dan ALTIJD van alles een kleine portie, want zelfs van een “medium” ijsje kan je met het hele gezin genieten… Corne had meer zin in een “Frozen Blueberry” en kreeg een mega blauw waterijsje aangereikt. We struinden langs de winkels, en genoten van de koelte die zowel de airco als de ijsjes ons brachten. En dan…….. kom ik plots niet meer bij van het lachen! Weet je wel hoe Clark Kent in enkele seconden Superman wordt??  Wel, Corne was in enkele tellen een Smurf geworden: Zijn hele mond was knalblauw!!! Tong, tanden én lippen hadden een koningsblauwe kleur gekregen! Hoezo, kleurstoffen??? :-) Een uurtje later begeven we ons terug naar de auto en wanneer we buitenkomen, is de koelte onmiddellijk vergeten. De gevoelstemperatuur is het beste te omschrijven als wanneer je een sauna binnenstapt: droog en heet. Corne loves it! Ik iets minder….. Hoe kunnen mensen hier leven???  

Onze dagen hier in Desert Valley zijn in slow motion verlopen, en ik vond het prima! Geen plannen hebben is ook wel eens fijn…

Maar vandaag hebben we terug plannen! We reizen af naar Los Angeles! 2 jaar geleden zijn we bij San Simeon het binnenland ingegaan, richting Sequoia Park en Death Valley. We hebben er toen bewust voor gekozen om LA niet te bezoeken. Ten eerste omdat we er geen tijd voor hadden (ons schema van 3 weken was volledig uitgestippeld), en ten 2e omdat het een stad is die ons in eerste instantie niet zo aansprak. Dit jaar willen we dit gat in onze reis toch nog even opvullen: we zullen 4 dagen in LA verblijven, en beginnen met open mind aan onze ontdekkingstocht van de City Of Angels. 

Onderweg maken we nog eerst een pitstop bij DE attractie van Palm Springs; De Airial Tramway. Deze gondel-lift neemt je mee, helemaal naar het Mountain station dat zich zo’n 1900meter hoger bevindt. De reuzegrote gordels kunnen wel tot 50 personen meenemen, de bergen in, dus mijn eerste gedachte was: “Oei! Als we maar bij een raampje kunnen staan!?”. Maar geen nood, wanneer de gondel zich in beweging zet, begint de vloer langzaam te draaien! Vreemde gewaarwording, maar wél een super-idee! Op deze manier heeft iedereen de kans om te genieten van al dat moois rondom ons! De rit naar boven is niet voor watjes, want hoewel het uitzicht fenomenaal is, het blijft een diepe val naar beneden! Om de tocht naar boven nog spectaculairder te maken, gaat de gondel bij elke mast die we passeren ook nog eens flink over en weer zwaaien! Brrr, toch effe kriebels in de buik! Watje of niet, je MOET dit doen als je hier bent! Het is fantastisch! Het zicht vanaf boven is geweldig! En het maakt je weer effen nederig… Hoe nietig zijn wij toch ten overstaan van al dit natuurschoon……… 

De rit naar beneden verloopt een beetje als de heenweg, met als enige verschil dat we deze keer maar met z’n 4 in de gondel zitten. Je kan op eigen initiatief terug naar beneden reizen, en daardoor verspreidt het “verkeer” zich een beetje. Er zijn trouwens ook mensen die er voor kiezen om vanuit het Mountain station een trektocht te maken, want er zijn hier hoog in de bergen verschillende mooie wandelroutes. Corne en ik hebben echter ons tentje voor de nacht niet bij ons, en besluiten dit wijselijk aan de professionals over te laten. 

Dan verder, want LA wacht op ons! En na een rit van een 2-tal uurtjes voegen we ons bij het verkeer van Los Angeles. Na enkele dagen in de woestijn te hebben gereden, is het toch weer effe wennen aan de drukte van de snelwegen hier in LA. En het is nog maar middag hé! Wat zal het zijn tijdens de spits op deze enorme snelwegen??

We hebben een hotel gereserveerd in West Hollywood, Studio City. Dé ideale uitvalsbasis voor onze ontdekkingstocht van deze filmstad, dachten we. En ja hoor, ons hotel blijkt super-centraal te leggen voor alle bezienswaardigheden die deze stad ons te bieden heeft! Goed gekozen Inge, en ik geef mezelf een schouderklopje…

Nadat we hebben ingecheckt, en even een drankje hebben genomen bij het zwembad, besluiten we effe een uurtje rust in te lassen. Want vanavond staat er nòg een dingetje op de planning: We gaan naar een concert van Rod Steward, met als bonus Special Guest Cindy Lauper!!! Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik een beetje huiverig stond tegenover een optreden van Cindy Lauper. Ok, 30 jaar geleden heeft zij enkele top-nummers gemaakt, en was zij een wereldster, maar IK heb al jaren niets meer van haar gehoord!? Jij wel?? Ik dacht dat zij ergens bij een “doe het zelf”- zaak achter de kassa zou zitten, of nog erger, in een afkickcenter voor bejaarde ex-wereldsterren!

MAAR NETS IS MINDER WAAR!!!!!!!!! Wat een SUPERSTER is zij nog steeds! Ze zet een geweldige show neer, en al haar hits komen één voor één voorbij. Persoonlijk vind ik dat haar stem beter is geworden door ouder te worden. Ze blijft natuurlijk die scherpe klanken behouden, maar het klinkt allemaal een beetje meer doorleefd. En als kers op de taart is ze dan ook nog eens supergrappig! Ze praat de show aaneen met leuke, grappige anekdotes uit vroegere jaren, en springt gewoon tussen het publiek, waarna ze later opnieuw het podium opklautert op handen en knieën! Niks superster-allures, gewoon leuk, grappig en vooral: getalenteerd!

Dan is het de beurt aan Rod Steward. Deze rot in het vak heeft niets meer te bewijzen hé! Fantastisch artiest, met geweldig mooie nummer op z’n repertoire. Ik was eerst een beetje afwachtend, want wat je vaak ziet, is dat artiesten bij zo’n optreden vaak met nieuwe nummers afkomen… Promotie maken voor hun nieuwe album… Maar mijn angst was ongegrond: Van begin tot einde was dit een “trip down memory lane”! Zijn hele repertoire kwam voorbij, en ik ben zo mogelijk nòg groter fan geworden dan ik al was! 

Heel dit spektakel ging door in de “Hollywood Bowl”, een arena 11min van ons hotel gelegen. Tenminste, dat is wat de navigatie zei……………… Anderhalf uur later reden we uiteindelijk de parking bij de concert-arena op!!! Zoals ik eerder al vermeldde, is het verkeer in LA verschrikkelijk! En parkeren is ………….. een uitdaging……. én vreemd……… Je wordt (na alle verkeers-chaos), een parking opgeleid, mee met de stoom wagens voor ons, en ik zie al een bordje bij de ingang staan “Stacked Parking Lot,  NO early leaving, NO refunds”…… ???????? “Staked parking”…nooit van gehoord… Ik probeer effe uit te vissen wat dit betekend. “Staked”, zoals ik het in mijn vocabulaire ken, betekend “gestapeld”. Maar dat is hier dus niet van toepassing. Of toch? Want dan ineens zie ik het: Wanneer we verder de parking oprijden, blijkt dat het niet zoals bij ons, allemaal parkeerplaatsen zijn, maar een plein met lange witte lijnen op de grond. Ze hebben hier gewoon allemaal “rijstroken” naast elkaar op de grond geschilderd. En de auto’s sluiten gewoon na elkaar aan in deze rijen. Gevolg: de auto’s worden “aan-elkaar-geregen”, en er is geen ontsnappen aan! Je kan hier op geen enkele manier meer weg, behalve dan wanneer de wagens vòòr jou wegrijden! En zo komt het dus, dat wij om 23.30u op de parking nààst de auto staan, napratend over de geweldige avond met al onze “buren” die ook al bij de auto’s staan, en wachtend op de bestuurders van de auto’s vòòr ons. Want, we kunnen pas gaan rijden als de hele rij voor ons in beweging komt! Wat een systeem…….

Een uurtje later zijn we eindelijk weer bij ons hotel. We liggen nog wat na te genieten van de hele avond, en bekijken nog enkele filmpjes die Corne gemaakt heeft van de optredens, en we zijn het eens: 2 toppers van artiesten die een geweldige show hebben neergezet! Mooi beging van ons verblijf in deze stad.