"See you later alligator..."

18 april 2018 - Key Largo, Florida, Verenigde Staten

Als je, zoals gisteren, zo een dagje aan het strand en aan het zwembad gelegen hebt, dan denk ik ’s avonds: “oei, waarover moet ik op de reislogger schrijven?” “We hebben niets spectaculair gedaan vandaag!” 

Maar vandaag is dat anders hoor! Vandaag wél spektakel! 

Rond een uur of 9 zijn we vertrokken, want we hebben vandaag toch een rit van ongeveer 3,5uur voor de boeg tot onze eindbestemming: Key Largo. En we hebben onderweg nog vanalles te doen!

Eerste stop: De pier van Naples! Half uurtje rijden…

Zijn wij verwend aan het worden?? Mooie pier, daar niet van… mooi strand ook….  Staat ook goed aangeschreven hoor! Misschien had het te maken met het feit dat de pier voor het grootste gedeelte afgesloten was wegens werkzaamheden. Het kàn ons beïnvloed hebben….Het stadje Naples is op zich wel mooi. Het is vooral een “chique buurt” hebben we de indruk. Mooie huizen, mooie winkelstraat, alles ademt luxe uit… Maar om nou meteen in verrukking te zijn? Nope.

Ok, V check! En weer verder….

Waar ik wél in verrukking van geraak is de volgende bestemming: Dunkin Donut!

Yep! Wij zijn helemaal gek van de Bacon & Egg Croissant van Dunkin Donut! 2st voor $5… Doe daar nog een donut bij voor mij, en ’t is feest voor $7 ! Je ziet, we zijn écht niet verwend hoor! ;-)

En dan terug naar onze reis: We rijden van hieruit naar de Everglades! 

Dit wil zeggen dat we terug in de buurt van Miami gaan komen. Toen we 3 weken geleden hier aankwamen, vlogen we over dit indrukwekkende gedeelte van Miami. Vanuit de lucht kan je perfect zien hoe groot de Everglades zijn. En dan kan je je natuurlijk inbeelden hoeveel van die “airboat” bedrijfjes er hier zijn. We stellen onze navigatie in op “Captain Jack”. Corne heeft natuurlijk weer z’n huiswerk gedaan, en deze beste man staat zeer goed aangeschreven op tripadvisor, dus we laten ons leiden door de positieve commentaren van onze voorgangers.

Een uurtje later komen we aan bij de vertrekplaats van de airboats. Ok, valt wel mee, niet té veel volk… Vooraleer we kaartjes kunnen kopen moeten we een “Weaver” ondertekenen. Dit is een formulier waarin je afziet van enige vorm van vervolging wanneer een alligator je arm er afrukt, of zoiets……. Klinkt veelbelovend!

Dan naar het loket: Er is keuze uit verschillende “combo’s”, en wij opteren voor de mix: Everglades airboat + Grasslands airboat + Alligator shelter. “Boat leaves at 12.15u and your Captain will be Matt” zegt de vriendelijke dame achter het loket. Matt??? Ik kom voor Captain Jack!! Blijkt dat Captain Jack enkel de naam op het uithangbord is, en hij ondertussen verschillende Captains in dienst heeft! Captain Jack zit waarschijnlijk thuis aan een Margartia te nippen terwijl het geld binnenstroomt…

Wij dus de boot op! Op zoek naar alligators! Want als je zegt: Everglades, dan denk je: alligator! Toch? Captain Matt blijkt een ouwe norse kerel, die vandaag waarschijnlijk voor de 4e keer een rondje door de moerassen van Miami moet maken met zo’n bende toeristen. Hij verwittigd ons alvast dat we waarschijnlijk geen alligators gaan zien vandaag. Huh?? Hoezo? Iets van “te zout water, en te laag water”, dus ik ben bij voorbaat al een beetje teleurgesteld… Hij probeert nog een flauw grapje, in de trant van: “Voor wie is het de eerste keer op een airboat?”… Alle handen gaan in de lucht… “Oh, voor mij ook!”…Het komt er nogal ingestudeerd uit….HaHaHa…………. 

We zetten ons vlakbij de kapitein zodat we goed kunnen horen wat ie allemaal verteld over dit indrukwekkende stukje natuur.

En dat is…….. NIETS! 

Gedurende een uur zoeven we over de Everglades mét oorbeschermers op, vanwege het immense lawaai dat de propeller maakt! Niet Captain Matt’s fout dus, maar er viel gewoon niets te vertellen met zoveel lawaai. Jammer, want ik ben altijd wel geïnteresseerd in de achtergrond van de dingen die je te zien krijgt… maar deze keer zal ik het moeten Googelen denk ik.

Al met al: Een leuk boottochtje, dat zelfs hier en daar tegen het spectaculaire aanleunde als Captain Matt even een scherpe bocht nam tegen flinke snelheid, en verder: mooie natuur!

Voor het 2e gedeelte van onze “combo” moeten we 5 minuutjes verderop zijn, dus wij even de auto in. Het is ietwat van hetzelfde, maar daar waar ons vorige tochtje volledig door de mangroves ging, zou deze door de “grasslands” gaan… Niet dus…. Opnieuw een heleboel mangroves, en hier en daar een stukje gras waar bij ons een koe haar neus voor zou ophalen….. Beetje misleidende benaming van de tocht dus, want eigenlijk kwam het zo wat op hetzelfde neer dan de eerste rit. Met 1 verschil: We hebben een dolfijn gezien! En niet zomaar van ver: hij zwom echt vlakbij de boot! Wauw! En nòg een verschil: In tegenstelling tot Captain Matt, stopte deze kerel af en toe om een woordje uitleg te geven over de Everglades. Yesss!!!

Hij vertelde ondermeer hetvolgende: Het woord “Everglades”, betekend eigenlijk “Altijd Grasland”. Dus, vroeger bestond deze hele regio uit graslanden die afhankelijk van het seizoen, helemaal onder water stonden. De tijd én de ecologische voetafdruk van de mensen, heeft er voor gezorgd dat dit zoetwater, gemixt werd met zeewater dat de zaden van de mangrove hier zijn terechtgekomen. Dezer dagen zijn dus grote stukken van de Everglades overwoekerd door deze mangroves. Hij legde bijvoorbeeld ook het verschil uit tussen krokodillen en alligators… En daarvoor doe ik dus deze excursies hé, om wat bij te leren over de omgeving! (En ook voor de mooie foto’s en filmpjes natuurlijk…)

De Alligator Shelter zit naast de opstapplaats van de boot, dus wanneer we terug aankomen bij de steiger, wandelen we goedgemutst naar de ingang. 

Ik weet niet juist wat ik verwacht had, maar dit dus niet: een 6-tal betonnen bakken, waarin telkens 1 zielige alligator lag. 

Oh ja, én 1 bak met een bever……………..

Juist ja…

Op weg naar de uitgang staat een medewerker van de shelter, met een “mini-alligator”, 2 jaar oud is dit beestje. “Of we hem even willen vasthouden?” Ik bedankt vriendelijk, maar Corne, avontuurlijk als ie is, wil het beestje wel eens knuffelen…. Nog even een foto met zijn nieuwe vriendje, en die kunnen we ook weer afvinken! En nét als we op het punt staan om de shelter te verlaten, valt mijn oog op iets: Links bij de uitgang, achter een hoog hek, liggen wel 20 alligators bij een plas!!! Now we’re talking! Dit is wat ik verwachtte te zien! Indrukwekkend!

Samengevat was onze kennismaking met de Everglades best de moeite: 

We hebben een airboat mogen ervaren, een dolfijn gezien, nog enkele nieuwsgierige wasbeertjes, niet te vergeten DE BEVER, en last but not least: Een hoop alligators!!! 

Nu weer verder naar onze eindbestemming: Key Largo

De Keys zijn een eilandengroep aan het uiteinde van Florida, of zoals ik het graag noem: Het staartje van Florida!

En deze eilanden zijn enkel te bereiken via lange bruggen. We bereiken Key Largo omstreeks 17u. Het is onze eerste stop op de Keys , maar je hebt hier nog niet echt het gevoel van op een eiland te zitten. 

Onze slaapplaats,“The Pelican Cottages” bevindt zich lang een drukke weg, en mijn eerste gedacht is, “oei!”….. 

De huisjes zien er wel leuk uit, maar het is de locatie die me een beetje afschrikt. Ook de receptie ziet er niet veelbelovend uit…. Een rommelige ruimte, waar een bejaarde man ons ontvangt, en ons de sleutel van ons huisje overhandigd. Ons huisje daarentegen blijkt erg goed mee te vallen! Netjes en fris… Ok, goedgekeurd! Dan maar even de boel verder verkennen. Want we hadden gelezen dat er op deze plek een mooie zonsondergang te zien was. Dus op zoek naar de zon! 

En wat we dan zien tart elke verbeelding: Aan het uiteinde van het domein, komen we bij een onvoorstelbaar gezellig strand! Overal zijn lounge setjes, en strandbedden opgesteld, en gezellige hoekjes gecreëerd… Zo ook aan het uiteinde van de steiger die we opwandelen… en het is niet 1 steiger, het zijn er verschillende! De een nog gezelliger dan de andere! WAAAUW!!!

We installeren ons, en zijn klaar voor onze zoveelste zonsondergang van deze vakantie. En weet je wat het is met zonsondergangen: Het verveelt nooit!  Dus naarmate het stilaan later wordt, en de zon afscheid neemt van de dag, zitten we stilzwijgend op ons plekje te genieten. En ik moet Corne bijtreden wanneer hij mijn hand vastpakt, en zegt: “Dit is waarschijnlijk de mooiste zonsondergang die ik in m’n leven heb gezien…” 

Foto’s

2 Reacties

  1. Carina Kostermans:
    19 april 2018
    Geweldig geschreven, wat hebben jullie het leuk, genieten
  2. Henny Loffeld:
    20 april 2018
    ❤️