"Savubona"

Vanochtend werden we door Jacob in Zulu-taal begroet op de bus: “savubona”, “Goeiemorgen”

Dit was zijn introductie tot de geschiedenis van het ontstaan van Zuid Afrika.

De oorspronkelijke bewoners waren immers de Zulu bevolking. De eerste Europeanen die het Afrikaanse continent aandeden waren niet, zoals ik altijd dacht de Engelsen, maar de Portugezen! Zij ontdekten Zuid Afrika per toeval (in 1486), toen zij op weg waren naar India voor kruiden en specerijen, en gaven het stukje vasteland de naam “Kaap de Goede Hoop”

De Engelsen kwamen pas later in beeld, rond 1800, en toen Napoleon oorlog begon te voeren, stuurden Nederland en Groot Brittanië versterking naar Zuid Afrika om “hun” land daar te verdedigen. En zo ontstonden de Britse Kolonies.

En ook het Nederlands heeft dus zijn sporen nagelaten in de vorm van de taal…

Grappig taaltje, dat Afrikaans. Jacob noemt het “Nederkaans”… Hahahaha!

Ook gisteren kwamen we regelmatig leuke borden en aanwijzingen tegen waardoor we telkens in een deuk lagen van het lachen!

Enkele voorbeelden:

“Stiptelijkheid”= (uiteraard) stiptheid …. “Kostgang”= werk…. “ons bezoekt”= wij bezoeken, en mijn persoonlijke favoriet: een “hijzer”! 10 punten voor diegene die het kan vertalen! (PS: ik zet de oplossing onderaan dit verslag….)

Toch wel raar: je zit op 11u vliegen van huis weg, en kan jezelf in je eigen taal verstaanbaar maken!  We waren gisteren amper 5 minuten vertrokken en wat zie ik langs de kant van de weg? Een reuzengroot reclamebord met daarop Helmut Lotti. Juist ja, die Belgische Limburger die ooit met de soundmixshow bekend werd. Ik had al gehoord dat hij in Zuid Afrika een flinke carrière had uitgebouwd, en dat blijkt! Dit maar om te zeggen dat ze hier met Nederlands (en een beetje met het Vlaams ook natuurlijk) een vertrouwde band hebben.

Vandaag reizen we dus zoals gezegd door richting Krugerpark. Dit is het 2e oudste natuurpark ter wereld, voorafgegaan door Yellowstone.

Na een uurtje rijden zien we het landschap beetje bij beetje veranderen. Van de drukke stad Pretoria, rijden we nu richting de “agrarische” gebieden. Het landschap gaat stilaan over in glooiende, groene heuvels, en je kan kilometers ver kijken!

Dit is de regio waar de landbouw duidelijk overheerst: enorme velden met citrusbomen, peren- en appelbomen, en macadamia noten domineren hier het uitzicht.

Onderweg rijden we door gezellige dorpjes, ondermeer Dullstroom, wat bekent staat voor zijn forelvisserij. Geen stop gemaakt, maar het was duidelijk een toeristische trekpleister aangezien 80% van het dorpje bestond uit restaurantjes en cafeetjes!

Omstreeks 12u is het lunch-time, en Jacob stelt voor om gewoon effe praktisch te zijn en een hapje in te slaan dat we onderweg dan kunnen opeten. Zo winnen we wat tijd, want we hebben nog een lange reis voor de boeg. Zo gezegd zo gedaan. De pitstop-plaats bestaat uit een verzameling van eettentjes, maar aangezien we maar 25 min hebben besluiten Corne en ik gewoon snel bij het supermarktje een tosti te nemen. Lekker en snel. Nou ja, lekker… Het was voedsel laat het me zo stellen. Het was een tosti kaas-tomaat, opgewarmd in de magnetron, waarbij je pas na 6 minuten de tomaat tegenkwam! Maar ja, nood breekt wet: so many things, so little time!

Onze reis voert ons door het landschap “Klein Drakenberg”, en als dit enige voorspelling mag zijn van wat ons te wachten staat, dan beloofd het alvast veel goeds! Prachtige vergezichten en indrukwekkende gebergtes vormen een prachtig decor…

Onze eerste toeristische stop is de “Blyderivier-canyon”. Nu hebben wij natuurlijk de Grand Canyon al bezocht, en alles kan alleen maar kleiner uitvallen dachten we… Maar dit is een MUST SEE wanneer je Zuid Afrika bezoekt!!! FENOMENAAL uitzicht! Het is inderdaad niet de grootste Canyon, maar wél de grootste “groene” Canyon ter wereld! In mijn bescheiden mening is hij mooier dan de Grand Canyon, gewoon omdat het kleurenpallet zo prachtig is! Niet het “dorre” effect van rotsen en droogte, maar levendig, met bomen en planten bezaaid … Heel erg indrukwekkend!

Volgende stop: de “Three Rondavels”. Even een woordje uitleg bij deze naam: Een rondaval is de originele hut, waarin de bevolking hier vroeger woonde. Een ronde hut met bovenop een spitvormig dak. En wat denk je? Juist: de rotsformaties die we te zien krijgen hebben de vorm van deze hutten! Opnieuw: mooi stukje natuur….

Ik sprak al over de “Blyderivier” (lees: blijde-rivier), maar er bestaat ook nog zoiets als de “Treur-rivier”. En laat deze 2 rivieren nou samenkomen op een magische plek: Bourke's luck potholes. We stoppen bij de parkeerplaats en van daaruit is het een kleine wandeling tot bij de rivier. Nou ja “wandeling”…. Het begint met een wandeling over een mooi aangelegd paadje, dan voeren verschillende trappen ons serieus wat meters naar beneden, brugje over, en dan is het voorzichtig een route uitstippelen over de rotsen. Maar wat een schouwspel krijg je er dan voor in de plaats! Overal om ons heen zijn er kleine watervalletjes die uiteindelijk samenkomen in 1 grote waterval. De rotsen zijn gevormd door het water dat hier al eeuwen doorheen stroomt, en onderaan de waterval vormt zich een heuse draaikolk! Mooi, mooier, mooist! En de klauterpartij echt waard!

Bij elke stop geeft Jacob ons een indicatie van wanneer hij ons weer terug verwacht bij de bus, en het moet gezegd: We hebben een gedisciplineerde groep! Misschien heeft het ook te maken met het feit dat Corne de strafmaat heeft ingesteld op “biertje trakteren voor de hele groep als je te laat komt”… Maar, voorlopig is iedereen altijd netjes op het afgesproken tijdstip terug bij de bus! Applaus voor onszelf!

Dus wanneer iedereen weer heeft plaatsgenomen zetten we koers naar onze laatste stop voor de dag: “GOD’s window. Zoals de naam al doet vermoeden moeten we hiervoor de hoogte in, en onderweg naar ons eindpunt betrap ik mezelf erop dat ik regelmatig eens moet slikken om de proppen in mijn oren los te maken. We gaan inderdaad steeds hoger en hoger de bergen in…. En dan zien we het bord met de wegwijzer ==> GOD’S WINDOW. Nadat we geparkeerd zijn en onze nieuwe vertrektijd hebben gekregen van Jacob, beginnen we vol goeie moed aan de klim. Want om bij God te komen, moet je nog wel effe verder omhoog! Het huis van God heeft verschillende verdiepingen: Zo heb je de 1e etage, met een prachtig uitzicht over de valleien, dan heb je de 2e etage waar het uitzicht zo mogelijk nòg mooier is, en telkens wanneer we denken dat we bij Zijn “window” zijn aangekomen, blijkt er nòg een trap naar boven te zijn! Enkele dapperen van onze groep hebben het voortouw genomen, en zijn al ietsje verder doorgelopen, en als we hen uiteindelijk zien terugkeren is mijn eerste vraag: “En? Was het de moeite? Is het nog ver omhoog?”….. Blijkt dat God’s Window een Velux-raam is!!! Het zit op zolder denk ik… Want het laatste stuk omhoog is door de “jungle”. Een smal,steil paadje dat zich een weg baant tussen de begroeiing op de berg. Ik wil toch effe benadrukken dat het een gezamenlijke beslissing was om niet verder omhoog te gaan! Buiten het feit dat ik bijna gereanimeerd moest worden had ik nog wel tot op zolder kunnen geraken hoor! Maar uiteindelijk waren we het er allemaal over eens: Het uitzicht van op de 3e etage was ook al spectaculair en om nooit meer te vergeten!

En zo zitten we nu (allemaal weer netjes op tijd) op de bus en gaan we het laatste stuk van de reis van vandaag inzetten. Het is nog 1,5uurtje rijden naar ons nieuwe hotel, dus heb ik mooi effe tijd om mijn verslag van de dag te typen. We zijn amper 2 dagen in Zuid Afrika en ik heb het gevoel dat ik hier al een hele week ben! Zoveel hebben we al gezien! Benieuwd wat er nog komen gaat….

PS: een hijzer = een LIFT!   Hahahahahahaaa! Zo grappig!