Port Elisabeth

17 maart 2019 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

één voordeel van reizen in Zuid Afrika: Het water uit de kraan is hier gewoon drinkbaar! Geen angst voor allerlei bacteriën die ervoor zorgen dat het toilet altijd nét iets te veraf lijkt te zijn… Geen paniek wanneer je enkele ijsblokjes in je frisdrank ziet drijven, en je kan gewoon normaal douchen zonder neus en mond dicht te knijpen…

Wél een kleine notitie: ik heb al enkele malen meegemaakt dat uit de rechterkraan (met het blauwe teken), warm water komt, en de “rode” kraan is voor koel water!?!  Vreemde wezens, die Zuid Afrikanen….

De electriciteit, da’s ook zo’n dingetje: Elke avond / nacht wordt hier bewust de elektriciteit even afgesloten. Dit is om stroom te besparen. De centrales zijn hier zo slecht onderhouden, dat zij de stroomvoorziening niet aankunnen.

Dus gisterenavond, toen we over die “troosteloze boulevard” liepen, zei ik nog tegen Corne: “Het ziet er hier allemaal zo gesloten uit!” Nu ja, met “allemaal” bedoel ik de pizza-tent hiernaast, en het burger-restaurant aan de overkant hoor! Punt is: het zag er zo gesloten uit omdat er geen elektriciteit was op dat moment…

Enkele van onze medereizigers wilden nét naar de kamer gaan toen de elektriciteit uit was, en aangezien de lift niet werkte, moesten ze via de trap, en kregen ze een kaars in de hand gedrukt…EEN KAARS!!! MET OPEN VLAM!!! IN EEN WIEBELIG HOUDERTJE!!! …..Ongeloofelijk….. Ik heb in elk geval even gecheckt waar de nooduitgang zich bevind in geval van brand……

En zo zit ik hier nu, om 5.15u, in het donker, zonder koffie , (want de waterkoker werkt òòk niet zonder stroom) een beetje te typen en te wachten tot East London weer ontwaakt, en de stroom weer aangaat……..

We gaan vandaag door “settlers country” rijden. In 1820 stuurden de Britten versterking om “hun” land hier veilig te stellen, en zo ontstonden hier de eerste kolonies. Ze dwongen de boeren onder hun regime te werken, en de rest van deze geschiedenis hebben we op dag 2 gezien: de Grote Trek, en het Voortrekkersmuseum…enz, enz....

Doordat de Engelsen hier hun kolonies hadden, zijn er dan ook veel dorpen en steden met Engelse benamingen te vinden in deze regio. Uiteraard heb je “East London”, maar ook “Lilyvale”, “Grahamstown” en “Port Elisabeth”

En dat is waar onze roodtrip ons vandaag naartoe zal brengen: naar Port Elisabeth, de woonplaats van Jacob!

En ook daar blijkt het elektriciteitstekort voor problemen te zorgen. De bewoners van deze regio krijgen een schema, met de tijden wanneer de stroom uitgezet zal worden, en Jacob’s vrouw gaat ons de tijden bezorgen. Zij zal ons vanavond samen met z’n 2 zoontjes een bezoek brengen…

We zullen straks ook afscheid moeten nemen van onze 20e reisgezel: Ons “Hulkje”….

Ok, dit vraagt misschien om een extra woordje uitleg:

Je hebt hier in de regio een heleboel planten en bomen die erg streekgebonden zijn. En onderweg, bij St.Lucia, hadden we al de prachtige boom gezien met super-fijne, varen-achtige bladeren. Het bleek te gaan om de “Flamboyant Tree”, welke tijdens de zomermaanden een prachtige rode bloesem krijgt. Jacob wil deze graag proberen te planten bij hem thuis, en toont ons een foto van de boom in volle bloei: Het is inderdaad een magnifiek!

Ok, het plan is gesmeed:

Fase 1: Jacob had zijn voorbereidingen getroffen en de bovenkant van een frisdrank-blikje afgesneden.

Fase 2: Voor het diner in St. Lucia, zijn we op zoek gegaan naar de befaamde boom….

Fase 3: Daar aangekomen hebben enkelen van ons voor afleiding gezorgd, Corne filmde, en Ikzelf heb met de zaklamp op mijn telefoon voor verlichting gezorgd terwijl Jacob een “baby-scheutje” onder de boom weghaald, en deze "overplant"  in zijn afgesneden frisdrank-blikje!

….Wettelijk gezien is het geen diefstal…. denk ik… ?!  Wij verkiezen in elk geval de term “adoptie”

En sindsdien is “Hulkje” dus bij onze groep. De naam, heeft Jacob als trotse, kersverse vader gekozen, omdat het een sterk, groen plantje blijkt te zijn. Het kleine ukje is namelijk al een beetje gegroeid sinds hij bij ons is! Hij krijgt in de kamer steevast het beste uitzicht vanop de vensterbank, en in de bus reist hij mee als volwaardig lid, aan de zijde van Jacob.

Maar vanavond is het dus tijd om afscheid te nemen, want Hulkje gaat met Jacob’s vrouw Nadine, mee naar huis, waar hij een liefdevolle toekomst tegemoet gaat! Byebye, het ga je goed!

De rit naar Port Elisabeth duurt niet zo lang. Een uurtje of 3 rijden. Dus er wordt maar 1 stop ingelast, en deze keer extra punten voor Jacob want onze “comfort-break” vindt deze keer niet plaats bij een benzinepomp, maar we houden halt bij “Port Alfred”, een gezellig plekje aan het water… En na een lekkere koffie, en een sanitaire stop, zijn we weer klaar voor de laatste etappe.

Ik heb gemerkt dat je Port Elisabeth kan je in 3 ringen kan indelen:

De buitenste ring is de industrie met z’n vele fabrieken, de oude electriciteitscentrale (die trouwens buiten werking is!), en een nieuwe haven, speciaal aangelegd om de ontwikkeling van deze stad te kunnen bijbenen…

Ring 2 is het indrukwekkendst: Dit zijn de Townships. Arm en “rijk” wonen hier allemaal tezamen in deze community met “Mandela huisjes”. Dit is 1 van de projecten die ze hier te danken hebben aan Nelson Mandela. Hij heeft er voor gezorgd dat er woonwijken gebouwd werden voor de minderbedeelden. Alleen als je minder dan 3500 Rand per jaar verdient (€260) , heb je recht op een van deze huisjes. Een soort van extreme sociale woningbouw dus…

Je wordt hiervoor op een wachtlijst gezet, maar de meeste mensen verblijven eerst nog een hele tijd in, wat ik het wil noemen: de krottenbuurt…..

Onze persoonlijke gids van vandaag weet er alles van, want hij heeft zijn hele leven aan de linkerkant van de straat gewoond: De krottenbuurt. Sinds enkele jaren woont hij ook in een “Mandela-huisje”, dus hij heeft kijk op de 2 kanten. Het rare is: de bewoners van de “krottenwijk” voelen zich niet echt benadeeld…. Ze geven meer om uiterlijk vertoon, dan om de eigenlijke plaats… Bijvoorbeeld: ze hebben liever een iPhone, dan een stenen woning! En zo is het écht hoor! Temidden van al deze ellende, zie je meisjes lopen in de modernste kledij, maar met amper een dak boven het hoofd.

Afval is hier ook een issue: de hele buurt lijkt 1 grote vuilnisbelt! Werkelijk OVERAL zie je rotzooi liggen!!!

En wij, “beschaafde Nederlanders (of Belgen)” denken dan:”ruim toch eens je afval op!” Maar nee hoor: Het is 1 grote puinhoop! Volgens mij is het een kwestie van instelling… Prioriteiten stellen…

Uiteraard is dit wat kort door de bocht, en komt er heus wel wat meer bij kijken dan allen een beetje opruimen, maar het hele plaatje geeft me een gefrustreerd gevoel! Ik ben meer van de instelling: “Handen uit de mouwen, en actie!”

En dan heb je nog Ring 3:

Dit is de “toeristische ring”… Want aan het strand van Port Elisabeth heb je een échte boulevard, zoals wij hem kennen… Niet zoals gisteren in East London, een luguber stukje langs de oceaan, maar en heuse Boulevard! Mooie wandelpaden, met her en der een gezellig barretje of restaurantje, en verder een mooi breed zandstrand.

Ons hotel is supermooi! We verblijven in “The Kelway”, een mooi 4 sterren hotel, vlakbij de boulevard.

Vanmiddag zijn we na aankomst in ons hotel een wandeling gaan maken over deze mooie boulevard, en zijn we effe op verkenning geweest. Mooie plek, “Port Elisabeth”.

En dan het avondmaal: Een verhaal op zich….
Aangezien we in de “hometown” van Jacob zijn, heeft hij voor de gelegenheid zijn vrouw en kinderen uitgenodigd om kennis te maken… Afspraak is, dat we mekaar om 18.30u bij “Oceans Basket” ontmoeten, om gezellig samen te eten, en zodoende kunnen we meteen met zijn gezin kennismaken.

Dus: Om 18.26u komen we met een groepje aan bij “Oceans Basket”, en wat blijkt: De aangekondigde stroompanne zorgt voor “iets” meer overlast dan verwacht! De generator is stuk, met als gevolg dat het hele complex in het duister gehuld is…. Niet alleen het fornuis werkt niet meer, maar werkelijk “ALLES” ligt out!!!!! Geen verlichting, geen stroom, geen fornuis…….

Jacob, die gewend is om altijd alles te regelen, loopt gefrustreerd te ijsberen, en probeert een oplossing te vinden voor deze onvoorziene situatie, maar voorlopig is de hele stad in het duister gehuld.

“No stress Jacob!”, proberen we hem gerust te stellen…. Maar ik zie aan zijn houding dat hij behoorlijk geïrriteerd is.

Voor zover ik Jacob al een beetje heb leren kennen tijdens deze 10 dagen, weet ik dat zijn “westerse” invloed overheerst op de gelaten houding van het “Zuid Afrikaanse”… Hij ergert zich mateloos aan het gebrek aan discipline in dit land.

We besluiten om eerst toch maar even een drankje te doen bij Oceans Basket, en daarna ergens anders een locatie te zoeken om te dineren.

En dan, plots, na 15 min,  start de generator tòch op! Alsof het zo heeft moeten zijn! We zijn “kinderlijk” enthousiast als het licht weer aangaat en de obers ons komen melden, dat we keuken weer paraat is!

En zo genieten we uiteindelijk toch nog van een supergeslaagde avond!

Foto’s

5 Reacties

  1. Lysette:
    18 maart 2019
    Wauw wat moet dat maf zijn om eerst in die krottenwijk te zijn en daarna in een 4 sterren hotel.
    Wat een geweldig leuk verslag weer. Klinkt als een heerlijke dag!
  2. Erwin:
    18 maart 2019
    Weer prachtig verhaal hoor. Tis duidelijk dat ik ook naar Zuid Afrika wil inmiddels!! Heb je ook een foto van Jacob?
  3. Henny Loffeld:
    18 maart 2019
    Wat een prachtig verhaal weer. Aangevuld met foto’s voor totaal beeld. Fantastisch
  4. Marjolijn Peeters-Diepstraten:
    18 maart 2019
    Wat een mooi verslag Inge en Corne. Het is alsof ik de hele reis zelf mee maak. Wat een vakantie zeg😍en wat ondernemen jullie veel, mooi om het allemaal mee te maken. Veel plezier nog😘
  5. Marcella Boekaerts:
    19 maart 2019
    Het is weer de moeite om de mooie beelden te bekijken .
    ook het reis verslag , wij genieten er met volle nieuwsgierig van.
    groetjes rima