Kaapstad, dag 1

Na een kort nachtje worden we om 06.30u bij het ontbijt verwacht. We gaan immers vandaag de Tafelberg bezoeken, en aangezien dit dé toeristische attractie van Kaapstad is, moeten we er vroeg bij zijn. Jacob gaf ons mee dat gisteren om 17u, de wachtrij om naar boven te gaan nog steeds 2 uur bedroeg… En dat is dan alleen voor het ritje naar boven hé, je moet ook nog eens terug, en die wachtrij is al even lang. Dus vandaar ons besluit om op tijd te vertrekken, en zodoende als eerste in de rij te staan voor die beroemde berg. We vertrekken bij ons hotel om 7u, en wanneer we de hoek omslaan zien we plots weer de bus van “Fox”, onze “conculega”-reizigers! “Go David, go!” Sporen we onze chauffeur aan, want we hebben zo’n vermoeden dat ook zij extra vroeg zijn vertrokken om de drukte bij de Tafelberg voor te zijn… En aangezien het onze hele vakantie al een beetje een “race met een knipoog” is tegen “Fox”, hopen we ook nu weer hen nét te snel af te zijn….

We hebben natuurlijk deze majestueuze berg al lang zien liggen bij het binnenrijden van Kaapstad, want je kan er namelijk niet omheen: De berg domineert de omgeving, en er is geen plaatje te vinden van Kaapstad waar de Tafelberg niet opstaat. We hoeven dus niet té lang te rijden, en na een kwartiertje arriveren we bij de parkeerplaats naast de ingang van de kabellift. Gelukkig heeft Jacob reeds tickets voor ons bezoek, en we sluiten dus aan achter de eerste 12 bezoekers die zich al in de rij hebben opgesteld. (Ja hoor, wij zijn “Fox” voorgebleven!). Er zijn dus 2 rijen: eentje voor mensen die al een toegangsticket hebben, en eentje voor wanneer je er nog een moet kopen. Ik raad iedereen die ooit hier naartoe komt aan, om op voorhand een toegangsbewijs te kopen, want anders kan je 2x in de wachtrij gaan staan! Maar voor ons valt het dus mee… Het is nu 7.30u en de gondellift waarmee we naar boven zullen gaan opent om 8u, dus gewoon effe geduldig een half uurtje wachten… Straks, wanneer we terug naar beneden komen zal de rij gegroeid zijn tot achter de hoek voorspeld Jacob, en daar wordt je met de temperatuur die ze vandaag voorspellen (34°), niet vrolijk van!

Om 8u zet de rij zich in beweging, en we gaan met de eerste gondola de berg op. De gondola’s zijn zo ontworpen dat de vloerplaat ronddraait, en zodoende heeft iedereen op zijn moment een prachtig uitzicht op de omliggende omgeving. De huisjes onder ons worden kleiner en 3 minuten later staan we bovenop de Tafelberg op een hoogte van om en bij 1700 meter boven zeevlak…

Nvdr: De Tafelberg is Unesco Wereld Erfgoed, én 1 van de 7 “wereld-natuur-wonderen”! Sinds 2011 is er een lijst opgemaakt met de 7 meest wonderlijke plaatsen ter wereld, en wij kunnen er dus nu eentje afvinken! Ter verduidelijking: het gaat dus niet over de 7 wereldwonderen hè, want die zijn door mensenhanden gebouwd..

En we sluiten ons aan bij de beslissing: het is inderdaad een “wonderlijke” plek...

Nadat Jacob ons nog wat extra info geeft over de fauna en flora, krijgen we even tijd om deze unieke plek een beetje te ontdekken en de nodige foto’s te nemen.

En wanneer we een uurtje later terug beneden aankomen, moeten we Jacob opnieuw gelijk geven: het was idd een goed idee om hier zo vroeg te zijn, want het is amper 9u geweest, en er heeft zich ondertussen een rij van wel 150meter gevormd. “Dat gaat even wachten worden mensen...”, maar het is zeker de moeite waard! Fantastisch mooi!!!

De rest van de voormiddag krijgen we een City tour et onze eigen bus, waarbij we ook weer enkele stops maken en een korte wandeling maken door de stad. Zo houden we halt bij de “slave lodge”, en we krijgen wat meer uitleg over de slavernij en hoe het er hier destijds aan toe ging. Onbegrijpelijk wat mensen elkaar kunnen aandoen, en ik word er een beetje stil van...

Behalve Nelson Mandela heeft ook Bisschop Desmond Tutu hier veel betekend. Hij kreeg dan ook een gedenkteken voor alles wat hij voor de slaven en de zwarten in het algemeen heeft betekend..

We wandelen door “The Company’s Garden”, een soort van “Central Park” gelegen midden in de stad, en de laan die erlangs loopt doet me een beetje denken aan de “Ramblas” in Barcelona…

Volgende stop: de wijk “Bo Kaap” met zijn gekleurde huisjes. Superleuk om te zien! En wat een leuke achterliggende gedachte: Deze wijk bestaat dus allemaal uit vrolijk gekleurde huisjes, en deze worden élk jaar, vlak na nieuwjaar, opnieuw in een andere kleur  geschilderd! Dit doen de bewoners om het nieuwe jaar opnieuw in te zetten, en op deze manier telkens een nieuwe start te vieren! Leuke gedachte…. En een supervrolijke buurt om door te wandelen!

Terwijl we terug richting hotel rijden, geeft Jacob nog wat uitleg bij enkele bezienswaardigheden, en geeft hij mee dat we de namiddag vrij zijn, en dus naar believen kunnen inplannen…

Dus: Aangezien het vandaag 34° beloofd te worden, is er maar 1 keuze mogelijk voor ons: Het strand!

We informeren even welk strand we het beste gaan opzoeken, en volgens Jacob moeten we zonder twijfel naar Campsbay! Mooi strand volgens hem, en voldoende restaurantjes waar we kunnen lunchen of zo…

Andere medereizigers kiezen ervoor om naar het “Waterfront” te gaan, en nog anderen vullen hun dag dan weer in met door de stad te kuieren. En iedereen geniet van een mooie namiddag.

Wat ons betreft: We zijn dus met een groepje van 8 afgezakt naar Campsbay, dus we hadden 2 taxi’s nodig. Onze taxichauffeur vroeg ons via welke weg we liefst naar het strand wilden rijden: via de bergen of via de kustweg? “Euh… doe maar de bergen, of nee, toch maar via de kust” …. “Of….. welke is de goedkoopste?”….. “it’s the same!”….. “Ok, de kust dan!”

Wanneer we uiteindelijk na een half uurtje later bij het strand arriveren, staan de 4 anderen ons al op te wachten onder een palmboom langs de weg. “Waar bleven jullie nou?”… Ok, bleek dat de “kustroute” tòch net iets langer duurde, én dat deze ook iets duurder was! Wij betaalden voor ons ritje 200 Rand, terwijl zij maar 100 Rand moesten betalen! Ach ja, het was in elk geval een mooie route, en voor ons toch wel de moeite waard….

We besluiten een “snelle” lunch te nemen, zodat we snel het strand opkunnen. Zie je hoe ik “snelle” tussen aanhalingstekens zet? Een snelle lunch bestaat niet in Zuid Afrika! Alles gaat hier op zo’n traag tempo… niet te geloven! Iemand zei laatst: “Ze gaan hier zo traag dat ze bijna achteruitgaan!”, en daar sluit ik me volledig bij aan! Ik zou nooit of never in dit land kunnen leven! Wij zijn zo gewend aan een bepaald tempo, en ik irriteer me enorm aan de slome manier van werken hier. Ze kunnen werkelijk niet multi-tasken! Een biertje bestellen duurt 15min, en dan heb ik het nog niet eens over 4 biertjes! Laat staan wanneer je er eten bij wil hebben. Een uur wachten op enkele tosti’s en spareribs is écht geen uitzondering…

Met andere woorden: anderhalf uur later lagen we met onze voeten in het zand, onder een parasolletje, te genieten van het prachtige strand! En met prachtig bedoel ik: PRACHTIG!!! Supermooie locatie, met op de achtergrond de Tafelberg. Ik had alleen een klein dilemma. Naar welke richting zet in m’n ligbed? Normaal, als ik aan zee lig, is er geen probleem: richting zee natuurlijk! Maar ondanks het feit dat de oceaan hier supermooi is, heb ik me toch met mijn rug naar het water georiënteerd, en genoten van mijn uitzicht op de Tafelberg! Want dàt zie je natuurlijk niet elke dag hé!

Onze avondplanning ziet er als volgt uit: Om 18.45u worden we bij de uitgang van het hotel verwacht, want we geen naar een dinershow.  “Kaapse Stories” verteld het verhaal van een familie die tijdens de apartheid uit hun wijk werden weggejaagd, en de manier waarop zij hiermee zijn omgegaan. Je zou denken dat het een zwaarbeladen show was, maar niets is minder waar! Het was bij momenten zelfs grappig en met enige zelfspot vertelt “papa Joe” hun levensverhaal. Het bijzondere was dat alle acteurs/zangers ook de werkelijke leden van de familie zijn, met andere woorden popa Joe IS de grootvader, de “kleindochter” IS de kleindochter! Het enige minpuntje vond ik dat het hele verhaal nogal “ingestudeerd” aan elkaar werd gepraat. Het “drama” droop er van af, en de dame in kwestie had een ìets te hoog “musical-gehalte” Het stuk was een aaneenschakeling van zang, verhalen vertellen, en theater… En ondanks het feit dat we hier met een beetje gemengde gevoelens naartoe waren gekomen, waren we uiteindelijk positief verrast door het talent dat hier een mooie show neerzette.

De show was ten einde, en iedereen zat nog van een lekker dessert te genieten, dus de pianist bleef nog even wat doorspelen om voor “achtergrondmuziek” te zorgen, en opeens hoorden we een bekende melodie! En zonder dat we iets hadden afgesproken vielen  we met z’n allen in … “ALS DE LENTE KOMT DAN STUUR IK JOU, TULPEN UIT AMSTERDAM!!!” Hoe bizar is dit?! Wij zitten in Zuid Afrika een Nederlands liedje luidkeels mee te zingen! Maar de sfeer zat er natuurlijk onmiddellijk in, en terwijl wij allemaal inhaken, en vrolijk ook het volgende bekende nummer meezingen kijk ik even om me heen: Aan de overige tafels in de zaal, zitten een 100-tal mensen ons allemaal aan te staren!!! Ze weten niet wat hun overkomt! En ik zou durven zweren dat een groep Fransen ons zelfs verontwaardigde blikken toewierpen… Maar dat kan de pret niet drukken hoor! We zingen lekker door, en laten de anderen eens zien hoe ze in Nederland een feestje bouwen! Geweldige afsluiter van de dag!

En ik…. Ik zing mee als een échte NederBelg!