The Southernmost Point

Vanochtend zijn we op tijd vertrokken vanuit Key Largo, want we willen echt alles uit deze mooie dag halen! 

We zijn nu onderweg naar Key West, en mijn God, wat is het hier mooi zeg!!!

De volledige Keys bestaan uit 1700 eilandjes, waarvan er enkele met het vasteland verbonden zijn via de Route 1, een lange weg die voor een groot deel uit bruggen bestaat…

De eilandjes rijgen zich aan elkaar als parels aan een ketting, en hoe verder onze reis vordert, hoe blauwer het water wordt!

Key West is het laatste bewoonde eiland in de rij, en daar waar we op Key Largo nog geen eiland-gevoel hadden, kàn je hier niet anders dan overschakelen op “eiland-modus”.

Wanneer we bijna op onze bestemming zijn, zien we plots een paar mafkezen langs de kant van de weg staan met borden en vlaggen, en ik denk nog: “oh nee, weer zo van die fanatieke Amerikanen die trots zijn op hun land…” 

Een beetje verder staat opnieuw een groepje, en ik lees de tekst op een van de borden: “WELKOM MR. PRESIDENT!!!”

Het zal toch niet waar wezen zeker???…..

En ja hoor! Op de lokale radio kondigen ze met trots aan dat President Trump in hoogsteigen persoon, nét geland is op Key West! Hij is blijkbaar de eerste “zittende” president sinds 50 jaar, die een bezoek brengt aan het eiland, en dat zal geweten zijn!

Nou mag je van Trump vinden wat je wil, maar zo’n presidentieel bezoek is best indrukwekkend, dus dat wil ik straks toch wel eens effe nader gaan bekijken!

Maar first things first: Inchecken! We zijn benieuwd! Want we hebben voor Key West eens diep in de buidel getast: We hebben een super-de-luxe, “27 sterren”, prachtig hotel geboekt! Het mag wat meer zijn vandaag, aangezien Corne straks om middernacht jarig is! En wanneer we onze kamer binnenkomen zijn we oprecht onder de indruk! Waauw! Echt mooi! ’t Is dat er zoveel te zien is in Key West, of ik zou hier makkelijk de hele dag kunnen vertoeven… De kamer is stijlvol ingericht, met nét genoeg luxe accenten. Mooie marmeren badkamer, met éindelijk eens een bad van normaal formaat! Want dit moet ik effe kwijt: We hebben in bijna elk Hotel/Motel een badkamer mét bad gehad, alleen…. (En Corne is nu niet van de grootste hé)… alleen, het lijkt telkens wel een bad voor een smurf!!! In “bed-termen” zou je het een “twijfelaar” noemen! Je kan er je benen wel in strekken, maar dan moet je wel rechtop zitten! Languit liggen badderen is er niet bij hier! Maar deze keer dus wel! Luxe badkamer, mét groot bad voor de jarige! 

Ons hotel is “The Southernmost Guesthouse” en het bevindt zich… yep: Op het meest zuidelijke punt van de Keys! En om het nog indrukwekkender te maken: maar 90 mijl van Cuba verwijderd! Ze zijn daar hier zo trots op, dat er een heus monument voor opgericht is! Je weet wel: Zo eentje waar je als toerist een foto van MOET hebben! En zodoende stonden wij vanmiddag, met 32 graden, in de blakende zon, in een rij, aan te schuiven voor een foto van dit toch wel unieke punt! En het was het waard! 

En dan was het tijd om eens naar die commotie te gaan kijken rondom het arriveren van Trump. De dame bij de receptie van ons hotel, had ons de volledige route van het presidentieel konvooi uitgetekend op een map, en wat blijkt: Achter ons hotel, JA, LETTERLIJK ACHTER ONS HOTEL, bevindt zich het “Naval Air Station” van Key West. Het heeft iets met de luchtmacht te maken, maar wàt ze er juist doen, dat kon de dame ons ook niet vertellen… In elk geval belangrijk genoeg voor Trump om eens een kijkje te komen nemen! 

Dus we wandelen de hoek van ons hotel om, en ja hoor, de hele straat is afgezet voor verkeer, en er is een heus straatfeest aan de gang! Compleet met hotdogkraampjes en muziek! De muziek is afkomstig van de lokale radiozender, die natuurlijk uitgebreid verslag maakt van deze speciale gebeurtenis. En ook de regionale TV zender heeft een ploeg laten uitrukken om deze heugelijke dag vast te leggen! 

De mensenmenigte groeit, bij elke minuut die verstrijkt…

En het zijn toeschouwers van beide kampen: Je ziet zowel spandoeken met ”Make our nation Great again!” Als: “Dump that Trump!” Wij staan erbij en kijken ernaar met groeiende verbazing… Het is een typisch Amerikaans spektakel…

De president zou omstreeks 12.30 geland zijn op de luchthaven van Key West, en het is ondertussen bijna 14u. Je voelt dan ook de spanning bij de toeschouwers toenemen, want “nu kan hij elk moment arriveren!” 

“Misschien heeft hij wat oponthoud bij de douane?” Denk ik nog…..

En dan is het eindelijk zover! Het is het best te omschrijven als een symphonisch orkest: Eerst heb je het zachte geroffel van de trom, dan volgen de violen die de boel wat in gang zetten, de muziek zwelt aan en uiteindelijk zijn er de trompetten die je mee naar het hoogtepunt brengen! Dat vertaalt zich dan in: Eerst komt er 1 sheriff auto, dan volgen enkele motorrijders, en uiteindelijk is ie daar: DE PRESIDENT VAN DE VERENIGDE STATEN!!! Het is een karavaan van wel 30 auto’s, met Politie, Secret Service, auto’s met de nodige hoge piefen, Ambulances, Vluchtwagens, enzovoort, enzovoort…. Het indrukwekkendst zijn de wel ongeveer 90 gemotoriseerde agenten die de karavaan sluiten: Niet zoals bij ons op gladde BMW motoren, neee….. Amerikaanse agenten rijden op stoere Harley’s! Blinkend chroom, en glanzend lakwerk, en luid, brullende motoren, gecombineerd met een droom van een agent! Hmmm, I love a man in a uniform!…. Waauw, werd het nou net nòg een paar graden warmer, of ligt het aan mij?? ;-)

En dan, in een flits, is het voorbij….. De poorten sluiten zich achter de colonne en de spandoeken worden tevreden opgeborgen. Voor ons was het amper een kwartiertje wachten, maar de grootste menigte stond hier waarschijnlijk al uren… Ach ja, je moet er wat voor overhebben hé!

Ok, genoeg over “de President”. Wat mij betreft een lulhannes tot en met, maar daar mag iedereen een andere mening over hebben hoor! Het was alleen wel eens leuk om de commotie errond eens mee te maken… Maar ik weet 1 ding: Als het nou Justin Timberlake zou geweest zijn, in de auto, dan zou ik ook wel een spandoek gemaakt hebben! Nu niet dus…

We wandelen terug naar onze hotelkamer om onze zwemspullen te nemen, want we zijn tenslotte ook in Key West om van het strand te genieten hé! En dus liggen we 10 minuutjes later op het strand van het zonnetje te genieten…

Omdat het té heet is op het strand, besluiten we nog even naar het hotel aan de overkant te gaan. Wij mogen hier ook gebruik maken van het zwembad, aangezien er bij ons enkel een jacuzzi is, en bij het zwembad is er lekker veel schaduw!

Effe afkoelen dus…….

Om 17u houden we het voor bekeken.

Als we ’s avonds fris gedoucht weer buitenkomen, is het heetste van de dag een beetje voorbij. 

We lopen “Duval street” in, en dit blijkt The Place To Be te zijn!  

We zijn ondertussen wel wat gewend mbt muziek langs heel onze route, maar tòch blijft het een enorme sfeermaker! Ook hier weer allerhande live-bandjes in de cafeetjes en restaurants, en werkelijk overal een gezellige ambiance!

Duval street loopt helemaal tot in de haven, en daar is het zo mogelijk nòg gezelliger! De hele haven ligt vol boten, en je kan via de steigers helemaal rond lopen… Er zijn zoveel tentjes om te eten, dat we het even niet meer weten…. Maar dan lopen we een steegje in, en stuiten op een Cubaans restaurant! Mét Cubaanse live-muziek! “Das weer eens wat anders!” Ok, beslissing genomen! Cubaans, it is!

Lekker gegeten, leuke sfeer, en…… géén WiFi! Dus een romantische avond voor mij en Corne!

En hoe vastbesloten we ook waren om tot middernacht op te blijven, het gaat niet lukken… We voelen het allebei! Hoe moe kan je zijn van de hele dag NIETS te doen??!?

Dus ik maak snel een logische (praktische) berekening: 

“Schatje! Aangezien het in Nederland 6u later is dan hier, ben je eigenlijk nu al jarig!” “Met andere woorden, we hoeven helemaal niet tot middernacht op te blijven om je verjaardag te vieren!” 

We zijn het er over eens: Ouder worden is helemaal niet zo erg hoor, maar met het uurverschil gaan sjoemelen is toch een teken aan de wand…

In elk geval: Happy Birthday lieverd! XXX