"To shell or not te shell, that is the question..."

16 april 2018 - Sanibel, Florida, Verenigde Staten

Het is nog fris wanneer we vanochtend buitenstappen. Van de lekkere 27 graden van gisteren is niet veel meer te merken. Gevolg van de weersomstandigheden gisteren:

Na de regen, is het gisterenavond toch weer even wat opgeklaard !

Omstreeks 20u trokken de donkere wolken het binnenland in, en kwam de zon weer voorzichtig tevoorschijn…

Dus was het tijd om weer even naar buiten te gaan. 

Het was beduidend afgekoeld na die fikse regenbui… Nou ja, “regenbui”… op het lokale nieuws spreken ze hier toch wel van een storm! Nu hebben Amerikanen wel eens de neiging om te overdrijven, maar in dit geval moet ik hen toch een beetje gelijk geven. Er zijn werkelijk bakken regen gevallen! En als het hier waait, dan waait het ook flink! Reclameborden en verkeersborden zijn gewoon weggeblazen! En in St Petersburg (Florida, niet Rusland…), hier vlakbij, was er zelfs sprake van een kleine tornado! 

Hier in Clearwater viel de schade nogal mee, maar het was toch effe een belevenis….

Maar de voorspellingen voor vandaag zien er goed uit! Sanibel: 26 graden en zonnig! Daar doen we het voor!

Sanibel wordt beschouwd als dé plek waar de meeste schelpen aanspoelen. Verzamelaars komen van over de hele wereld om hier een exclusief exemplaar te ontdekken… Er bestaat zelfs een werkwoord voor deze hobby: “shelling”, en er zijn hele blogs over te vinden. Ik Google effe om te kijken waar we dan moeten wezen voor deze unieke vindplaatsen, maar iets van een “schelpen-map” bestaat blijkbaar niet. Een deel van de charme zal zijn dat je ze zelf ontdekt vermoed ik.  Er is wel een heus “schelpenmuseum” op het eiland, maar dat bedoel ik dus niet hé… We zullen dus zelf de stranden moeten afschuimen. 

Omstreeks 13u zijn we aangekomen bij ons motel “Tropical Winds Beachfront” op Sanibel. Het ziet er een fris motel uit, met een stuk of 6 huisjes op een rij.  

We worden begroet door een enthousiaste man, die die ons verwelkomt met de vraag: “Hi, i’m Roger, where are you guy’s from?”. “Hi Roger, we’re from Holland”…..

“OH !!! That’s  toefallich! I spreejk an beetjen Flaamsch! 

Huh??………

Wat blijkt: Roger is eigenlijk Roger De Keyser, Belg, Antwerpenaar, maar woont sinds z’n 8e in Amerika. Het beetje Nederlands dat ie nog spreekt, is omdat zijn grootouders in België zijn gebleven, en hij hen vroeger af en toe ging bezoeken… En hoe “verAmerikaanst” zijn Vlaams ook klinkt, je hoort er het Antwerpse accent er nog steeds doorheen! Grappig…Hoe klein de wereld toch kan zijn hé! 

Roger overhandigd ons de sleutel van ons huisje voor vandaag, en zet tegelijkertijd 2 strandstoeltjes op ons terrasje. “Is for op the straand” zegt ie…..

Ons huisje is mega-schattig!!! Een wit huisje met blauwe accenten, klein keukentje, klein badkamertje, kleine slaapkamer, maar alles super netjes! Geweldig!

We installeren onze spullen, en een beetje later zijn we op weg naar het strand, dat zich op 3 min wandelen van ons motel bevindt. Even een paadje door de duinen volgen, en je bent er!

4 minuten later staan we dus ons strand te bewonderen! Want zo voelt het: “ONS strand” Er is werkelijk geen levende ziel te bekennen! Het is alleen wij, de zee, het strand, de natuur…………. Heeeeeel mooi! Alleen…… GEEN schelpen!

Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat er geen foto’s zijn van ons “zon-uurtje”, want deze zouden gecensureerd moeten worden!!!    ;-)

En omdat sommige lichaamsdelen niet zo gewend zijn aan zonnebaden, houden we het na een uurtje voor gezien. Het is wél de bedoeling dat Corne straks nog op een stoel kan zitten hé….

We besluiten de rest van het eiland een beetje te gaan verkennen. 

In het verlengde van Sanibel, ligt Captiva, dus we stappen de auto in, en gaan een stukje rijden. 

Over Captiva kan ik kort zijn: Het is de “chique buurt” van het eiland. Héél grote mooie villa’s met lange oprijlanen. Niet voor de gewone burger dus… Mooi om even rond te rijden, maar verder is er niet zoveel te zien. Wij hadden gehoopt om helemaal naar het uiteinde van het eiland te kunnen rijden (om schelpen te zoeken!), maar daar geraak je zelfs niet: het is allemaal privé terrein.

Dan maar de anderen kant uit, op zoek naar een gezellig terrasje. Er zitten wel verschillende restaurantjes op Sanibel, maar aangezien wij nogal “water-gek” zijn, zoeken we naar een terrasje met uitzicht op het water. 

We zien een bordje: “Sanibel park”. Een park! Daar zal wel een terrasje bijhoren! We rijden een grote paring op, waar bij de ingang een bord staat: “Betalen bij de automaat, $10 dollar standaard fee” Hmmm…. Toch maar eerst eens kijken of het wat is. Ik stap de auto uit en loop het bruggetje over, terwijl Corne in de auto wacht. 

Achter het bruggetje: een bocht, nog een bocht, een klimrek voor de kinderen, een waterfonteintje, opnieuw een bocht, een frisdrankenautomaat, en….. niks! Dus ik terug naar Corne. Gelukkig geen parkeergeld betaald, want dit zoeken we niet. 

We rijden nog een stukje verder tot plots, zoals een oase in de woestijn, onze checklist aan de linkerkant van de weg verschijnt: een restaurant, mét terras, bij het water, mét mooi uitzicht! Dat wordt het! 

We zetten ons in het zonnetje, bestellen een fris drankje, en zitten met een tevreden gevoel te genieten van het uitzicht…

Het bizarre vinden wij dat er echt niet zoveel van deze plekjes zijn hier… Bij ons zou er al lang een terras aan het strand gecreëerd zijn, òf een beachclub, òf een friettent òf………. Maar hier niet. Hier liggen de meeste restaurants langs de drukke weg of bij een winkelcentrum.

Natuurlijk heeft dit ook zo zijn voordelen: Dit stukje ongerepte natuur, blijft ook een stukje ongerepte natuur, en mooi is het wel!  

Na ons terrasje gaan we weer verder met onze zoektocht: waar zijn de bezienswaardigheden van dit mooie eiland? En vooral: wààr zijn de schelpen??! 

We schakelen onze navigatie in als hulplijn: “Bezienswaardigheden”, en daar tussen het lijstje van Schelpenmuseum, en souvenirshops, staat ie dan:  “Vuurtoren”! Now we’re talking!

Want: Ik heb gelezen dat bij de vuurtoren tòch de meeste kans is op schelpen vinden!

Onze navigatie stuurt ons vlekkeloos tot op de parking van de vuurtoren en we stappen uit. De “bezienswaardigheid” staat netjes aangegeven met pijlen. Zie je hoe ik het woord “bezienswaardigheid” met accenten schrijf? ………..  Wel…… de vuurtoren blijkt een metalen, soort van elektriciteitsmast, te zijn (je weet wel, zoals bij ons in de weilanden staan), met bovenop een lantaarn. Niks charmante kleurtjes, niks vrolijke “welkom thuis zeemannen”, maar een saaie, bruine metalen constructie. 

En het ergst van al: GEEN schelpen!!!

Ok, mooie foto genomen van de vuurtoren, want uiteindelijk heeft het toch ook wel iets authentieks…. en off we go.

En dan valt plots mijn oog op iets: Een piepkleine wegwijzer met daarop: “Shell Point”! Dat is het! Daar moet het zijn! Ik geef nog nét geen ruk aan het stuur, en maan Corne aan om de straat in te draaien! “Daarheen schatje! Shell-point!!!”  De straat die we indraaien héét zelfs “Shell-Boulevard”…. Dit kan niet meer fout gaan! Vol van verwachting tuur ik de omgeving af naar een volgende wegwijzer, die ons naar het walhalla van de schelpen gaat sturen… Ik stel mezelf al voor hoe ik bij een prachtig strand aankom dat (zoals op de foto’s op Google) bezaaid ligt met de mooiste schelpen!…………….. 

En daar is het dan…. “Shell-point”………………….  . . . . . . . . . . .  .  .  .  .  .  .

“Shell-Point” blijkt de naam te zijn van een bejaardentehuis, waar de rijke mensen uit deze buurt hun oude dag rustig kunnen doorbrengen. Het is een énorm complex, nog volop in aanbouw, met vooraan bij de ingang een mooie fontein met in grote letters “Shell Point, retirement home”.

En wat het belangrijkste is: Geen schelp te zien. . . .

Corne doet z’n best om zijn gezicht in de plooi te houden, maar daar slaagt hij niet helemaal in…

Ok, ik geef het op. Onze schelpenjacht zit erop! Zoals wel vaker, besef ik dat je je verwachtingen niet mag baseren op foto’s die je op het internet gezien hebt. Die plaatjes zijn meestal genomen in de beste omstandigheden, met de juist belichting en filters, en er komt vaak veel knip-en plakwerk aan te pas. 

Er zullen heus wel schelpen te vinden zijn op dit mooie stukje paradijs, maar voorlopig moeten we het stellen met mooie stranden, en een prachtige zonsondergang… (ZONDER filter en ZONDER knip-en plakwerk!)

Foto’s

4 Reacties

  1. Henny Loffeld:
    17 april 2018
    Geweldig weer. Mooie foto’s
  2. Renee:
    17 april 2018
    Wat een grappig verslag weer, jammer van de schelpen. Wij hebben ze toch gevonden daar. We stonden bij een parkeerplaats, brug over stukkie lopen en het zand lag bezaaid.
    Wij hebben er meerdere meegenomen, maar ze stonken wel vreselijk. Ik denk , dat het maar net is wat de zee aanspoelt. Wel een leuk huisje zeg!
  3. Matthijs:
    17 april 2018
    Ik heb gehoord dat dat bejaardentehuis voor oud werknemers van Shell is...maar dat weet ik niet zeker 😂
  4. Inge en Corne:
    17 april 2018
    Leuke woordspeling Matthijs! 😜👍🏻
    En ja, het stonk er inderdaad heel erg op sommige plaatsen! Zouden er dan toch schelpen in de buurt geweest zijn?? 😳