History & ghosts

Vanochtend om 10u zijn we aangekomen in New Orleans. 

Memphis was een super beleving, maar we hebben voor ons gevoel gezien wat we wilden zien: 

We hebben geproefd van de sfeer in Beale street, naar muziek geluisterd bij BB Kings, én een bezoek gebracht aan Graceland! 

Dus hebben we gisterenmiddag besloten om flink wat kilometers te gaan rijden. Meer bepaald: 543km!

We hebben overnacht in een plaatsje met een onuitspreekbare naam (Ponchatoula), zo’n 70km van New Orleans. Niks fancy, gewoon een nette slaapplek. 

Ons plan was namelijk: Vanochtend op tijd vertrekken, zodat we de hele dag van New Orleans kunnen genieten, en ’s avonds  het nachtleven induiken!  Ons hotel bevind zich 2 straten van Boubon street, DE feeststraat in het hartje van “the French Quarter”. Lekker makkelijk: Kunnen we straks naar “huis” rollen indien nodig…

Dus, zoals gezegd, omstreeks 10u arriveren we bij ons hotel.

Omdat we zo vroeg zijn, kunnen we nog niet inchecken, dus we laten onze bagage in de auto, en trekken de stad in.

Het French Quarter is niet zo heel groot. Je kan makkelijk deze wijk te voet ontdekken, dus voor ons geen Hop on-Hop off bus deze keer. 

We struinen door de gezellige straatjes, en kijken vol bewondering naar de mooie huizen en dan vooral naar de balkons met prachtig smeedwerk. Dìt is het beeld dat ik had van New Orleans! Yes!

Tijdens onze wandeling komen we bij Jackson Square, waar zo’n typisch New Orleans’ bandje het publiek vermaakt met hun gezellige deuntjes. 

Ook op dit plein: Het Presbytere, waar een tentoonstelling plaatsvind over de verwoestende orkaan Katrina. 

Want naast alle feestelijke aspecten van New Orleans, herinneren we ons natuurlijk allemaal de verschrikkelijke beelden, die ook onlosmakend verbonden zijn aan deze stad.

Het French Quarter is het hoogst gelegen punt van New Orleans, en heeft daarom niet al te veel wateroverlast gehad van de orkaan. In dit gedeelte bleef het beperkt tot wind-schade. Maar toch, bij de beelden die te zien zijn bij de tentoonstelling, voél je de verbijstering en het verdriet van de mensen hier, die deze verschrikkelijke natuurramp hebben overleefd….

Na de indrukwekkende tour door het verleden is het tijd om terug te keren naar het heden. We lopen verder, en komen uit op Bourbon street. Effe overdag verkennen, maar vanavond komen we hier vàst nog terug, want het is hier dat de festiviteiten het hele jaar lang, dag in dag uit, doorgaan!

New Orleans staat natuurlijk bekend om zijn muziek, en zijn feestcultuur. En het hoogtepunt van deze festiviteiten is Mardi Gras. Je kan het het beste omschrijven als een carnaval dat een beetje uit de hand is gelopen… Dit feest vindt plaats op de dinsdag (Mardi) vòòr aswoensdag, Prachtige maskers, kostuums én natuurlijk de kralenkettingen, kenmerken deze gebeurtenis! Vanuit de hele wereld komen mensen afgereisd naar New Orleans om “het feest der feesten” bij te wonen.  De wereldberoemde kralenkettingen zijn ook het handelsmerk van deze stad geworden: In alle souvenierwinkeltjes hangen ze te blinken! In de vrolijkste kleuren die je kan bedenken. Alle toeristen hier dragen ze vol overtuiging, alsof het elke dag Mardi Gras is! Dus wat doe je dan als toerist? Juist,  je koopt ook een set vrolijke kralen om erbij te horen! (Ps: $2 voor 12 kralenkettingen!!! )

Ter info voor de liefhebbers: Met Mardi gras kunnen de dames deze kralenkettingen trouwens “verzamelen”! Je moet er wel wat voor doen: Het is de bedoeling dat je even je shirt omhoog doet, en de heren effe een “booby-flash” geeft. Daarna gooien zij de kralen  vanaf de balkons naar beneden als bedankje! 

Jaja, dit is een stad van “Saints & Sinners”

Omstreeks 15u wandelen we even terug naar ons hotel, Tijd om in te checken en een rustmomentje in te lassen. We zijn immers al 6 uur door deze fantastische stad aan het rondlopen. 

Maar niet enkel de stad is fantastisch, ook ons hotel is super! 

Ten eerste natuurlijk vanwege de locatie, maar niet minder om het hotel zélf: Mooie, stijlvolle kamers, een méga-gezellige binnentuin. Het daarbijhorende zwembad maakt van deze plek een oase van rust in het levendige French Quarter.

Oh ja, en het 2e zwembad naast de entree van onze kamer maakt het plaatje hélemaal af! ;-)

Vanavond hebben we een “ghost tour” gedaan! Tijdens een 2 uur durende wandeling verteld Ashley, onze gids, enkele “spooky” verhalen, over de geschiedenis van New Orleans, en de daarbijbehorende geesten, vampieren, en de geschiedenis van de voodoo hier.  

Zo vertelde ze onze meer het verhaal van Pierre Antoine, een rijke man, met een prachtig huis in de Rue Royal. Hij verspeelde zijn huis met een spelletje poker, en uit pure wanhoop verhing hij zich op het bovenste verdiep van zijn woning. 

Momenteel is van deze woning een restaurant gemaakt, maar omdat er hier steeds onverklaarbare dingen gebeurden, hebben ze een “geesten-specialist” uitgenodigd, en deze zei dat de geest van Mr. Antoine nog steeds in het huis dwaalt. Om de geest milder te stemmen, staat er steeds een tafel gedekt, met brood en een glas wijn. En het gebeurd dat ’s ochtends het glas leeg is……… Euhm…… IK heb het niet gedaan hoor! Maaarrr……. 

WIJ HEBBEN DE TAFEL WEL GEZIEN! Toen we vanmiddag een pauze inlasten tijden onze ontdekkingstocht, hebben we een drankje genomen op het terras van dit restaurant! En op dat moment beseften we niet eens dat het een “gereserveerde” tafel was! 

Of je nou in geesten gelooft of niet, zo’n avondwandeling door de straten van the French Quarter, doet je toch twijfelen… 

Ik ben in elk geval blij dat ik niet per ongeluk aan Mr. Antoine’s tafeltje ben gaan zitten………….

De Ghost tour op zich was wel leuk, maar persoonlijk had ik er wat meer van verwacht. Laat ons zeggen dat ik er mijn nachtrust niet voor gelaten heb…

Persoonlijk ben ik meer van  de vampierenverhalen. Ik ben  dan ook grote fan van “Vampire Diaries” en “The Originals” op Netflix. En wat zie ik plots op onze wandeling: Hét huis waar mijn favoriete vampieren òòk voor gestaan hebben!! Ik heb er ergens een foto van. De woning blijkt achter de hoek van ons hotel te liggen. Vanavond is het een beetje te donker voor een foto, maar morgenochtend toch effe terug langsrijden, voor we vertrekken… I know, beetje tiener-achtig, maar in mijn hart ben ik nog jong ….. 

En je bent fan of niet hé!